Dünya bir uçurum, dibi dipsiz bir kuyu.
Ruhlar sarmış uçurumun dört yanını,
Ruhlar kaybolmuş, ruhlar ışıl ışıl
Ruhlar yukarıda, ruhlar aşağıda
Ama bedenler yürüyor hep aynı yollarda.
Umudun mu var,
Derdin var o zaman.
Kim koşacak şimdi peşinden,
Sen mi?
Koştun diyelim
Ne olacak sonu,
Geçen aklıma geldi,
Şu fındığı mı daha çok seviyorum
Yoksa seni mi?
Fındık da fındık hani,
Olgun, iri, lezzetli,
Biliyorsun fındığı ne kadar sevdiğimi.
Hep beni suçladınız ey insanlar,
Kiminiz kötü dedi bana, kiminiz nefret etti.
Ben hep oradaydım ihtiyacınız olduğunuzda.
Gene de ben haksız oldum hep,
Çünkü bu bile size yetmedi.
Kuşlar konmuş pencereme.
Felaket tellalları,
Dedikodu yapıyorlar yine,
Ne olmuş dur bir bakalım,
Hile varmış bakkalın terazisinde.
Komşu mahallede yangın çıkmış,
Kim sormuş, hatırlamıyorum belki
Yapılabilir mi mutluluğun resmi?
Ama bana bir sorsalardı.
Ben bilirdim yapacağımı.
Mutluluk nedir diye sorsalar,
Hepimizin odaları var
Kimilerinde şimdi,
Kimilerinde geçmiş,
Kimilerinde de gelecek saklı.
Anahtarlar bizde ama,
Gece olsa, ben uyusam
Ben uyansam, gece olsa,
Ve bu böyle sürüp gitse,
Sonsuzluğa kadar,
Ya da ölüme.
Bazen sorarım kendi kendime,
Ne kadar kolay
Kalbini kırmak bir insanın.
Zorluğunu bilmeyiz ki çoğumuz,
O kalbi onarmanın.
Eeee kalp bu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!