Mavi gözlü,
Sarı saçlı,
İnci dişli güzel çocuk.
Ne güzel koşup oynardın,
Kırlarda, bahçelerde,
Hiç yerinde durmazdın.
Kapkaranlık değil belki düşlerim
Ama geceler benim kederim,
Sonunda hep gülümsediğim.
Gecelerim öyle ki;
Zihnimin en ücra köşelerini,
Düşlerimde gezdiğim.
Titreyin ey insanlar,
Sabahlar gece olunca,
Yokolup umutlarınız,
Aydınlık karardığında,
Ben o zaman göreceğim sizi.
Korkmuş ruhlarınız,
Sebebi nedir bir gülün açmasının baharda,
Bir tek o kalmış olsa da, ıpıssız bir toprakta.
Hangi göz görecek ki onun o güzelliğini,
O şahane kokuyu kim koklayabilir ki?
Evimi özledim, evimi...
Annemi, babamı, kardeşlerimi...
Beni en çok sevenleri,
Ve de en çok sevdiklerimi...
Onları öpmeyi, kucaklamayı,
Onlara sarılmayı,
Yalanları severim ben,
Zaten aşkımız yalan.
Yalandır bazen gerçekler,
Hayallerim hep yalan.
Bazen şiirler de yalancıdır;
Aslında ne yalanları severim ben,
Bir varmış, iki yokmuş,
Dünyada insan çokmuş.
Akıl fikir sahipleri,
Buna bir çare bulmuş.
Bir şey icat etmişler,
Adına savaş demişler.
Nedir bu çığlıklar, bu bağırışlar niye?
Boşuna çırpınmayın sizin sıranız çoktan geçti,
Bedenleriniz yerli yerinde yatıyorlar öylece.
Köşede duran eski gölgelerin yanına geçiverin,
Gelirsiniz adınız söylenince.
Gün olur tutamam kendimi,
İçimdeki yalnızlığın hayaleti,
Başladı mı kemirmeye beynimi,
Bırakmaz sökünceye kadar,
Göğsümden garip yüreğimi.
Bir gün ölürsem sensiz,
Sen dolu yağmurlar yağacak,
Ağlayacak ruhum, ki bedensiz,
Gözyaşlarım akacak.
Hatırlarsın hani o sokağı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!