Babamın Eksikliği Şiiri - Özer Baba

Gece çöktü yine, karanlık ağır,
Babam, sensizlik yüreğimi dağır.
Bir yıldız kayar mı gözümden bilmem,
Gittiğin yer uzak, dönmezsin, bilsem...

Bir ses yankılanır rüyalarımda,
Sanki sen konuşur, bir dağ yamacında.
"Evladım, sabret," der gibi bakarsın,
Ama içim yanar, sen artık yoksun.

Evimde sessizlik bir hançer gibi,
Her köşe sensiz, soğuk ve gri.
Sandalye boş kalır, çay demlenmez,
Kokun duvarda, ama sen gelmezsin.

Kaç gece ağladım, yıldızlar şahit,
Gözlerimde seller, ruhum hep mahzun.
Ah babam, sesin bir ninniydi bana,
Şimdi feryatlarım dolanır zamana.

Hani başımı okşar, "Geçer," derdin,
Her zorlukta sen bir dağ gibiydin.
Şimdi ne söz var ne de bir omuz,
Sensiz dünyam, dipsiz bir uçurum.

Hatıralar dokunur, yüreğim kanar,
O eski günlerim içime dolanır.
Bir bayram sabahı, bir çocuk kahkahası,
Seninle tamamdı bu hayatın masası.

Şimdi yarım kaldım, ne yaparım bilmem,
Adımlarım ağır, her biri elem.
Her kelime eksik, şiirler yetmez,
Babam, adını anmak kalbimi deler.

Ellerim göğe açılır her gece,
Dualarım akar yıldızlar içine.
"Babam," derim, "Bir kez rüyama gel,
Bir kez daha sarıl, gitmeden yeniden."

Ama sen yoksun, dünya bomboş,
Her nefes bir kurşun, her gün bir savaş.
Biliyorum, bekliyorsun ötelerde,
Yine buluşuruz sonsuzluğun ellerinde.

Babam, bu acı sonsuz bir yara,
Ama sevginle büyürüm hala.
Sensiz bir dünyada yürürüm sessiz,
Her adımda sen varsın, eksik ama derin.