BABA, Ben Bir Adam Sevdim... Senin Gibi
BABA...
Ben bir adam sevdim,
Senin gibi...
Sessizdi o da.
Konuşmazdı içindekini,
Ama susarak çok şey anlatırdı.
Gözleri uzaklara dalardı,
Sanki içinde yıllar önceden kalmış bir kış var gibi.
Ve ben hep o kışın ortasında
Bir bahar aradım.
Sen de öyleydin...
Çok şey bildin, az şey söyledin.
Ben o sessizlikte büyüdüm,
Sana benzemek ne demekmiş
O adamı severken öğrendim.
Beni korur sandım,
Ama en çok ondan incindim.
Senin gibi...
Sustukça eksilttim kendimi,
Anlatamadıklarım birikti içimde,
Aynı senin bıraktığın gibi.
Ben onu değil aslında,
Sana duyduğum özlemi sevdim belki.
Bana sarılmayan ellerini,
Güçlü görünüp hep uzak duran yanını...
Ve fark ettim ki
Ben bir boşluğu sevdim,
Adı “BABA” olan...
Sureti başka bir adamda gizli kalan.
Baba,
Ben bir adam sevdim,
Senin gibi eksik,
Senin gibi derin...
Ve onun yokluğu da
Senin kadar acıttı beni.
5 Ağustos 2025..
10:38
Kayıt Tarihi : 5.8.2025 10:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!