Baba/sızım Şiiri - Erdal Karadağ

BABA/SIZIM

Dedim ki;
Umut nedir Baba ?..
Dedi ki;
Umut rüzgarın sürdüğü bir kapı gıcırtısıdır,
Gözlerin kapalı olsa da kulakların hep açıktır,
gecenin bir saatinde evladını beklerken..
Güneşe haber saldık umudu sıcacık tutsun diye,
Yıldızların kuşattı dört yanını sen gülesin diye,
Kırk yıl gururla bizi mutluluğa doyuran adam,
Kırk günde nasıl da acıya doyurdun..

Bende kalbimden vurgun yedim senin gibi babam
Yokluğunla kuruyor elim ayağım
Çürüyor canım,
Ağır yaralıyım
Senin gibi yaşamak isterken Onur'la..

Hatırlamak,
Veysel Türküleriyle
Seni hatırlamanın derinliği
Gecenin iki buçuğu bahçede,
Senin hep oturduğun yerdeyim,
Yani annemle diktiğiniz gül ağacının yanında.
Dünkü yagmurdan sonra,
Toprağın kokusu gül kokusuyla bir oldu da başedemedi
Ellerinin değdiği her yeri huzurla koklama isteğime

Milyon kere çoğalırken özlemim
Ahh kaç ölümcül sigaraya kibrit çaktım saymadım,
Gökyüzünde bir yıldız gibi belirince yüzün
Hepsini tek tek gözlerimle topladım da
Hiçbiri dindiremedi özlemimi
Bir tanesi yaş olup kaydı gözümden
O Sendin Baba!..
Ne tez gittin yıldızlar ülkesine
Bir kapı gıcırtısına hasret bırakarak
Kokunu çok özledim baba
Birde, birde öksürüğünü!.

14 Mayıs 2014