Baba olmak bir umuttur Şiiri - İlyas Kaplan

bir erkeğin yaşamında en önemli basamaktır baba olmak
ilkin haber olarak gelir babalık
sonra küçücük bir bebek kucağında
çekingenlik ve tecrübesizlik
insan mucizesi karşısında
duygular sel gibi taşar gider

bir nimettir babalık
hemen yanı başında sorumluluk da getirir
öyle ki
o günden sonra
hiçbir şey artık eskisi gibi olmaz

baba olmak,
bir insanın yaşamına liman olmaktır
nasıl ki gemiler
açık denizlerde dev dalgaların arasında yol alırken
gerçek kuvvetlerini düşlerindeki limanlardan alırlar
çocuklar da
yaşamları boyunca karşılaştıkları badireleri
arkalarında hep bir babanın var olduğunu bilerek atlatırlar

baba umuttur
insanın doğup büyüdüğü ev
içinde birileri yaşasın yaşamasın
artık baba evidir
kuşlar yuvadan uçtuktan sonra da
yuvayı adıyla bekler baba
evin direği değil
kendisidir baba

sahiplenmek, yoklamak demektir baba olmak
oyunlar oynamak
ilkokula yeniden başlamaktır
kalemtıraşı, defter kaplamayı
parklardaki cıvıltılı sesleri yeniden keşfetmektir

baba tek bir renge indirgenemez
göğün renklerine benzer
yeni doğmuş bebeğiyle oynarken
tıpkı onun yanakları gibi al aldır
oğluna nasihat ederken coşkun bir mavidir
bir gencin kalbinde esen fırtınaların boyasıyla boyanır
kızını gelinlik içinde görünce bembeyazdır

az konuşur
çok susar baba
hayat değirmeninde öğütülmüş
keder fırınında pişirilmiş
doğru zamanda doğru şeyi söylemek hususunda
ustalaşmıştır

baba…
kimileri için gurbetin adıdır
evin maişeti için
geçim derdi için
kalkmış ,
uzak şehirlere göç etmiştir
yaban ellere gitmiştir

baba upuzun bekleyişlere benzer
onun yüzü
her gece yorgun argın batan güneşin
insanı hüzünlendiren kızıllığıyla kaplıdır

her evlat
dünyaya babasının gözleriyle bakar
onun sesiyle alışır
baba penceredir
onun olduğu cepheden ışık girer içine

ilahi emir gelip onu aldığı
bir mezara dönüştürdüğü zaman
bir tarafımızın kör olması bundandır
baba varlıkla, yoklukla imtihan olmak demektir
çocuklarıyla ağır bir imtihan yaşayan hz. ademn gibi
birini katil
diğerini kurban olarak gördü dünya gözüyle

oğlu hz. ismail’le sınanan hz. ibrahim
evlat hasretiyle yanan hz. yakup,
oğlunun isyanı ile karşı karşıya kalan hz. nuh
öğütleriyle sadece yavrusuna değil
bütün insanlığa seslenen hz. lokman
hz. yahya ile müjdelenen hz. zekeriya
bir babadır

insanlığın gurur tablosu yüce babaların yaşamları
insanlara bir nasihat numunesidir
Cenab-ı Allah tüm bunları
bildirmiştir ilahi kelamında

hz. peygamber
hem sevgi dolu bir eş
hem merhamet sahibi
hem de müşfik bir baba
kız çocuklarının diri diri toprağa gömüldüğü bir çağda
biricik evladına zeynep
/babasının hazinesi adını vermiş
onu bağrına basmıştır

o, sadece kendi çocuklarına değil
ümmetin bütün çocuklarına
baba şefkatiyle yaklaşmış
babası uhud savaşında şehit düşen beşir’i
mahzun görünce onu teselli etmiş
ben senin baban olayım
aişe annen olsun istemez misin?
diyerek
küçük bir çocuğun gönlüne
yeni baharlar getirmiştir

hz. muhammed,
kızı fatıma yanına geldiğinde
onu ayağa kalkarak karşılamış
hatta
kendi yerine buyur etmiştir
torunlarıyla oyunlar oynayan bir dededir

baba olan
hz. yakub’un sabrını takınır
hz. ibrahim’in teslimiyetini giyinir
hz. zekeriya gibi evladının üzerine titrer
hz. lokman gibi kelimelerini incelterek
evladı ile arasında sevgiden örülü köprüler kurar

ilk defa bir ezanla kulağımıza düşer babanın sesi
yaşam sürdükçe
ışıl ışıl parlatır ulaştığı her noktayı
ömrü nihayete erdikten sonra bile
manevi bir huzur
bir gönül rahatlığıyla yine
aynı mahcubiyetle
çalarız baba kapısını

artık
ev denildiği zaman
nasıl ki aklımıza bahçeli, sundurmalı
önüne kadar uzanan toprak yollu
müstakil bir yapı gelmiyorsa

aile dediğimizde de
büyükbabaların gölgesi altında yeşerip büyüyen
kalabalık aileler gelmiyor artık
maalesef.

redfer