En çokta gönlünü severdim.
Gönlümün sahibi sensin derdin.
Meğer alçak gönüllüymüşsün!
Sonradan öğrendim.
Yapraklarını dökerken ağaçlar
Bir kasımpatına umutlarımı bağladım
Birer birer göçerken kuşlar
Zor olsa da ben buralara alıştım
Bir gün daha eklendi biten ömrüme
Seviyor diye sırtımdan vursan da
Ölmedim diye haçeri kıvırsan da
Gücün yetmez ne yapsan da
Hani aşıklar ölmez derler ya
Ölmedim ne yapsan da
Bundan sonrası aşk-ı müdafa...
Gözlerindi beni benden alan
Ömrümün baharını çalan
Saçların yüreğime dolanan
Bir sarmaşıktı aşk kokan
Garip gönlümde bir çok yare
Gittin de bir daha dönmedin geri
Ayrılık mıydı aşkımın ederi
Sen reva gördün bize bu kaderi
Ölmeden yaşattın bize mahşeri
Ne yapsak gelmez artık günler geri
Aşkımı senin eline ben verdim
Ezersin üzersin diye düşünmedim
Ne kadar canım yansa da ses etmedim
Sen benim değil aşkın katilisin
Ciddiye almadın duygularımla oynadın
Rüzgarda savrulan bir yaprağa bağlamıştık umutlarımızı
Acımasızdı rüzgar, önüne alıp sürüklemişti aşkımızı
Saklamak meşakkatli olsa da masum duygularımızı
Biz hiç vazgeçmedik ama silemedik alınyazımızı
Kimse dinlemiyor inanmıyor, zaten kimse de anlamıyordu
Gece mi yine gökyüzü,
Karanlık mı sokaklar?
Başlıyor yine sancılar,
Vay gönlüm vay.
Dayanır mısın bir gece daha,
Yoksa çıkamaz mısın artık sabaha?
Soğuk bir kış gününde sevdim seni,
Kemiklerime kadar dondum,
İliklerime kadar üşüdüm.
Oysa ki sevgi ısıtmaz mıydı?
Aşkın ateşi mi vardı?
Neydi bu fırtınalar koparan?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!