Azime Gürlek Şiirleri - Şair Azime Gürlek

nasıl kanatır bir yara böyle bir ömrü
ihtiyarladım
gençliğim sana uzanan köprü
kar etmedi sırça köşkler
unutturmadı geçen zaman
suskunluğum

toplandılar karanlıklarda
tezvir ardında yürek
sevdalar öksüz
sabır meşakkatli
çakal maskeli mumya tanrısı
sandığa sığmaz yarası

bir seldi bakışların
kaptırdım gönlümü akışına
şimdi yorgun ve bitkin
hasretim gülen bakışına

amansız yolculuk biter kapında

bir kez vurulur bir kez ölürüz
vicdanımızı bir kez soyarız biz
nikotin alma der büyüklerimiz
zehirlenirsin
ya zehirlenen ruhları bilir misin

bu gece saatlerce yürüdüm yağmurlar altında
çisem çisem döküldün bütün bedenime
soluğumdaki buharla can buluyordun içimde
ve anladım ki
seni benden çalamaz bu karanlıklar
seni benden koparamaz bu kırgınlıklar

yarı uykular bölerken düşlerimi
ayaz bir gecede vuruldum titreyen yüreğine
yabancılaşırken bütün aynalar
taş kalbimdi eriyen gözlerinde
aynadaki gururuma
yüzlerdeki onuruma

son yolculuğa çıkarken
geçmişim gözlerimden şano
son perde yarım kaldı yanarım
salon boştu ışıklar yandığında
duvarlar nostalji rengi

Gitmekle kalmak arası bir şey
Kalan yorgun
Gidene sır kapıları açılır
Açılır açılmasına ya ruhiyatım
Bu işin yok mudur çözümü başka şekil
Başka usul

gittin
öyle mağrur öyle boynu bükük
ve öylesine solgun
bilmezdim her şeyin bu kadar yalan olduğunu
son vedanın bu kadar acı olduğunu
adım adım izledim ölümü

Cefayı gark eyledim sen diye sefaya,
Hani vefa hasretim kuru selama,
Sende emelmiş yıkarken vurmak,
Saçlar silah gözler kurşun.

Denizde yangın,martılar ağıtlarda,