Azime Gürlek Şiirleri - Şair Azime Gürlek

zor olanı seçiyorum bir tanem
beklide işini kolaylaştırıyorum bilmeksizin
sana bırakmıyorum keseceğin cezaları
hayatın bir sahnesinde oynadın belki de benimle
hüzünleri gözyaşlarını bana verdin hep
mutlulukları sen oynadın kendince

uçuşa hazırım
kanatlarımda umutlarım
gökyüzü sen
düşsem de yine sen
kendim için ne yaşadım ben

bana göre değilmiş emanet sevgiler
bana uğramazmış alışverişte adalet
kapımda bekçi iken hükmedenler
yolumu keser sömürgen taklitçiler

ve çocukluğumdaki haylaz düşlerim gelir aklıma

.
son demi çöktü bekleyişlere
hazin çığlıkları özleyişlere
hayalinin olmadığı gölgelere
gözlerimi alıp kaçsam diyorum
nerdesin gülüm

Kurşuna dizilmiş tüm kelimeler
Düşlerin öpüyor gözlerimi
Güneşe inat alaca karanlıkta
Vuruyor gizli nefesini
Turkuaz sevdam…

içimde kasırgalar şahlanıyor
zihnim darağacında titriyorum
atıklarım bitimsiz akşamlarda
neden ayaklarım tutuklu
neden koylarım vurgunda
asılmak neye yarar deniz

gecelerin sükûneti çörekleniyor
dargınlığım uykularıma
nedendir bilmem başım dönüyor
yuvasız kuşlar telaş içinde
çatlamış kamışlardan kağnı yapıyorlar

gelmeden gidiyor yarın
akvaryumdaki tazelerin
mezesiz sofralarında
saldırıyor aç karnına içkilere
küskün babanın evladı gibi

hayat ırmağında boz bulanık aktığımız
akarken acılar ızdırablar topladığımız
doğruyu bulduğumuzu sandığımız
an ki yok olup hiçlere karıştığımız

yaş kemale erse de bitmez sevdamız

ebedi saadet ruhum da kalan
imdat çırpınan bedenime
acırım suskun geçen yıllara
uçup giden hülyalara
sorarım
ömrüm neden mahkum azaplara