Azime Gürlek Şiirleri - Şair Azime Gürlek

demek gidiyorsun artık
o çok sevdiğin benden vazgeçiyorsun
ve ben erken gelen ayrılığa susuyorum
tüm hücrelerim sessizce haykırırken
tufanlar iniyor yastığıma
hesaplar soruyorum bir üç nöbetlerinde

Zaman güne donup kalsın
İsmin ile kalpte dilsin
Namı büyük arşa dalsın
Eskit hüznü yüzün gülsün
Doğum günün kutlu olsun

güneş doğarsa şiir bitecek
sondan bir önceki haliyle
ve
bitişi izleyecek susturulan aşk
inleyecek
başlayan acı

yol yaptım gençliğimi
dolaştığın sokaklarda
sen o tatlı çocuk
haytalığım
nazlı çiçeğim

vurmak süslemektir garipliğini
gitmek ötesine
ötesinde bulmak gücünü
meçhullere susmaktır
çıplak bir çocuğu çizip
yaralamaktır derinden

zamanın hangi sayacında devriye saymaktayım şimdi
zorluyorum evvelce ölümü kutsadığım geçmişimi
artık ne varlığın kalmış damarlarımda
nede ismin yakıyor dudaklarımı
firarda sancılarım demlemeye çalışıyorum
dikenli yollarda kızıl sorgularım

sen hiç güneşin damlasına şahit oldun mu
gülüşünün ardında biriken
gözyaşlarını hüzne boğup
yüreğini denizlere terk ettin mi hiç

işte ben

yüreğimin yangını satırlara döküyorum
güz hayatlığı değil işte yaşıyorum
alev alan kâğıdı suluyor gözlerim
sessizce oku düşün beni eyy sevgili

biliyorum aynı yeri kanatıyor yaramız

sıkılmış yanaklarına iki damla kurşun
yakıyor her yeri düştüğü anda
zamanı ayarlasak ta sevdamıza
felek savurgan dipsiz koylarımıza
ellerimdir namlı sermaye
gözlerim telaşlı gaye

yağmur yüklü yüreğim bu gece
gecelerin en bulutlu gecesi
çaresizliğim sus diyor aynalara
sus ve öylece kal

ter basıyor avuçlarım