Azime Gürlek Şiirleri - Şair Azime Gürlek

O gözlerinde yaşamadığım baharı buldum.
Tutulur kalırım diye, bakmaya korktum.
İste yeter! Yıldızları ellerinde toplarım.
Böyle yıllar yılı, için için yanarım.

Ayrılıktan korktu hep, içimdeki sevgi.

kurt önüne katmış kuzuyu
avlar sazıyla yaşatır sandın
döktürür inceden alnındaki yazıyı
eline kalem alanı şair sandın

menfaat sizim verdiğin masumca savaşın

kaşın gözün değil çeken
kalbine dokundum
sevemedim baharları
uzattığın güle dokundum

nasıl düşledim se seni

dün gece aşk defterimi temize çektim
son kez hatalarıma içtim dün gece
kalbime dokundu ecelim
ve imza diye çalınan mürekkep lekesi
dağıldıkça dağıldı
tayin edilen sabırlarım

can özümden katmer katmer vuruldum
ardım sıra dost düşmana yerdiler
vuslat varken cennetime darıldım
linç edip tabanlara serdiler

şehveti yok edası çok gazelden

susamış gözlerim gözlerine
meydan okuyor engellere
kararlarım kırıyor kalemi
yelken açıyorum sana doğru
rotam ol indir kucağına beni
geliyorum

biliyor musun sevgilim
bu kez yanaklarım ıslanmadı ardından
gözlerim dalmadı uzaklara
bu kez bedenim yetim kalmadı
sana teslim ettiğim ruhum
tanrısal bir güçle sabır tespihleri çekti

yürekte nikâhım mühür basarken
dilde yeminini bozdun yiğidim
sevdamıza karşı cellât asarken
katlime fermanı yazdın yiğidim

girdaplar vururken can küreğime

şiir dedim
yüce sevdaya düşür beni
sonsuzluğun telaşına götür
bekliyor (seni) de anlat haydi
sustu şiir
iki damla gözyaşıyla

sakla düşlerimi anne
sönmesin buz tutan kalplerde
yanık türküler söyle kulağıma
burada şehirler yabancı
hap aynı yerimi sızlatıyor insanlar
şiirler düşüyor alaca karanlıkta yüreğime