çok mesafe kat ettim.
yürüyerek,
nadiren de sürünerek.
tüten bir baca görmüyorum.
keza yanan bir ışık.
arabayı geçtim yol yok!
bırak onu, kuşlar yok kuşlar!
gün doğuyor, batıyor işte.
en ıssız etabındayım umutsuzluğumun.
en acısı da ne biliyor musun?
azıcık soluklansam yok olacağım!
Kayıt Tarihi : 24.3.2018 00:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!