Azap Şiiri - Aydın Duran

Azap

Mehtabın süruru geçti gözümden
Son fecr vaktiydi seslendim sana ben
Bir rüyada tutacaktım elinden
Yok olan düşlerin, azabı sensin…

Duruyordun oysa hep sol yanımda
Ekmek gibi su gibi kutsalımda
Can verirken milyon kez girdabında
Anladım ruhumun ,gazabı sensin…

Hangi kalem kağıdı böyle sever
Hangi kalp diğerine böyle düşer
Böylesi sevmekte ölmekmiş meğer
Vurulan boynumun, kasabı sensin

Haydi şimdi ,hiç utanmadan ağla
Olan olmuş çoktan , gayrı ne fayda
Ben yola revanım, sense başka kolda
Bu aşk celladının, cevabı sensin!

Kâyeoğlu’nu unutur sansanda
Yürek yarası sızlar sol yanında
Kızılcık şerbeti içtim desemde
Yuttuğum bu kanın, kezzabı sensin…

(Aydın Duran)