Azaba döndü hayatım
Çelik kafesler içinde gibiyim
Hergün duvar biraz daha yaklaşıyor
Tavan biraz daha iniyor gibi
İnan kapılar hiç açılmıyor güzelim
.....
Bir menteşe gıcırdıyor yırtılırcasına
Ben hep seni bekliyorum
Bazen bir keman sesi yankılanıyor
Beynimin duvarlarında
Bazen de ıslık çalınıyor zannediyorum
Bu ıssız karanlığında zindanın
Sadece senin ayak tıkırtılarını
Duymak için yere koydum başımı
Ne bir ses ne bir nefes
Kirli bir ayakkabı ökçesi
Çöküyor eziyor boyun çukurumu
Artık karşı bile koyamıyorum.
Kayıt Tarihi : 29.6.2004 23:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!