Azap Şiiri - Derya Kızılgöz

Çöl iklimine dolanıyor
Göz sağanaklarım
Savrulan kumlardan kapanan
Gözkapakları
Altında
Kurudu menzile varmadan pınarlarım
Geçmişten geleceğe
Yetişemeyen her sebep gibi
Şimdi
Sabır ektim bulutlara
Umut yağacak yarınlara

Cüssesidir ruhun
Taş kesilir duygular
İnsansızlıklarda
Düşer ıssızlığına gecenin
Uyandırır baykuşları
Parçalanma sesi
Göz kırpmadan izlerler gün doğasıya
Çarpıp dağılmaları

Bütün canların azabını kahrım saydığımda
Sönmüştü bütün ışıklar
Geceye saldım gülümseyişimi
Kayan birer yıldızdılar

Ne tuhaf
Ağrılara rağmen
Kanıksanan yok oluş hali
Gidilen o yerin mevsiminde
İklimsiz olmak

Göz saçaklarından ıslanır hayat
Tüm zamanlar durur ansızın
Birkaç sonsuzluk anıdır kaydı tutulan
Yürek susar
Dil döker
Akıl toplar
Bilinmez bir diyardasın

Kör vakitlere kalmasın kalbimiz
Kör kurşunlara denk gelen beden gibi
Talihsiz oluverir ansızın
Sebepsiz

Kuşatılan anların
Çığlıklarını duyuyor musun
Susturulmadan az evvel seslendirdikleri
Son yakarışları
Can çıkacak her birinden adeta
Yakarışların ardı sıra
Yeniden güç biledi zalimler
Yine sahnede onların cellatları