Azap Şiiri - Engin Halis

Çabuk geçen ömrümün gerisine
Artık puslu bir pencereden bakıyorum.
Upuzun saçlarımın yenisine,
Kel bir kafayı boşuna tarıyorum.

Zamanında yaşadığım herkesten uzak
Tek başıma bir sahildeyim.
Seçtiğim bu yol bana son durak,
Ne yazık ki geri dönemeyeceğim.

Bilmem gereken her şeyi unuttum,
Bileceklerimin anısına,
Sevenlerin hepsini kuruttum,
Defterlerin arasında…

Şimdileri sabah erken, akşam geç
Öğlenleri gölde balık avı
Ara sıra yakaladığım ıstakoz, yengeç
Sıcak denizimin en lezzetli aşı

Yorgun bedenimde geçmişten kalma
Adale izleri çizgi halinde çökük
“ Bırak şunları usta artık kaldırma”
Dünyanın yükü sana çok büyük

Zamanım tükenirken ağır ağır
Pişmanlık içimde her gün büyür
Sana çektirdiğim bu kahır
Beni öldürmez süründürür

Hayallerini çaldığımdan beri
Nefret ediyorum kendimden
Vicdanımı rahatlatmak gibi
Kahredilmeyi bekliyorum herkesten

Affet desem beni neye yarar
Ben kendimi bağışlayamadım
Cehennemin en aşağısındayım
Sen vurmadıktan sonra dünya bana dar…