Çocukluğumu, ortalarında bir yerde kaybettiğim
Garip anıların gölgesinde ezilmekte tebessümlerim...
Vurdumduymaz kelimelerin, pervasızca yaraladığı yüreğim,
Yarım kalmış, baştan bitmiş, hiç başlayamamış
Güzel duyguların, matemiyle aheste atmakta artık..
Dönülmez yolların, acı dolu adımlarını sayarak
Haykırır zihnimde deli bir fikir
Dik gözlerini özgürlüğün bulutlarına
Yansın dudakların ateşinden aşkın
Ömründe son kere…
Daya alnını toprağın soğuk göğsüne
Korkuların, kaçışların,yangınların…
Ne zaman dayasam düşüncelerimi,
Anıların omzuna...
Ne zaman yokluğun dolsa yüreğime,
Çaresizlik siner gözbebeklerime...
Ve sel olup akarlar yanaklarımdan...
Avuçlarıma...
Bir şeyler oluyor...
İsmini bir türlü koyamadığım,
Ben farkındayım,
Sen farkındasın,
Bulutlar farkında...
Garip bir hüzün
Şehir bir kez daha uykuya daldı,
Umursamadan uykusuz gecelerin
Susmayan çığlıklarını,
İnsanlar bir kez daha ölüme yattı,
Yok sayarak acıların
Zehir yangınlarını...
Hayat bunca zor,
Bana çizilen yollar,
Bunca dar olmamalıydı...
Bunca yük binmemeliydi omuzlarıma,
Bunca yalnızlık sinmemeliydi ruhuma,
Bunca acı, bunca sitem, bunca hüzün...
Yüreğimde açtığım yer,
Sana dar geldi...
Genleşmek için,
Fevrice yayılışlarından,
Sürekli fazlasını isteyişlerinden,
Bana daral geldi..
Kızmışlığım yok,
Beni kendi saf yalnızlığınla aldatma eğilimine,
Sessiz sedasız kendine gidişine,
Takılmadım,
Bu tesadüfi girift denklemin
Hiç bilinmeyenlerine...
Ne vaktinde yağar yağmurlar
baharıma,
Ne güneşim vakitinde doğar
sabahıma,
Giderken gözlerim arkada kalır
Kalırken hazırdır gitmeye,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!