Şaire Ayşegül Bozdoğan Ankara'nın Şereflikoçhisar ilçesinde doğmuştur. İlk ve orta öğretimini Şereflikoçhisar'da tamamlamış daha sonra bir süre, tiyatroya hayranlığı ve düşkünlüğü sonucu, sahne sanatları dersleri almıştır. 2005 yılında Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sınıf Öğretmenliği bölümünü kazanmıştır.
Şairemizin şiir tutkusu daha ilkokul sıralarında başlamış, katıldığı birçok şiir yarışmasında ödüller almıştır. Şiirlerini herkese duyurmak isteyen şair, bir çok edebiyat dergisinde yazmıştır. Ayşegül Bozdoğan şiir hakkındaki düş ...
hayat bana oyun oynadı
ellerim yumuk yumuktu oysa
gözlerim ana rahminden çıkmış gibi
kapalıydı,görmüyordu
bir gece,
düşlerime kapadım gözlerimi...
cıvıl cıvıl bir bahar sabahına
rengarenk bulutlara hasret
kapadım gözlerimi...
çocuk sesleri duydum
rüzgarı koynuna aldıktan sonra
farkına varmış mıdır acaba biri
gökteki mahmurluğun..
yıllarca gözyaşında yıkanıp
derdini dinleyen var mıdır ki bulutun..
Dün rüyamda gördüm yine, sık sık görüyorum değişik hallerini ve anlıyorum uyanınca ne kadar çok özlediğimi...
Boş sokaklarda koşturuyorsun kimi zaman, arkandan koşuyorum ama yetişemiyorum; öyle hızlı öyle neşeli ve pırıl pırıl oluyorsun ki, ne yaparsam yapayım heyecanına erişemiyorum, Bazen uyandığını görüyorum erkenden, o minik ellerinle yüzünü buz gibi soğuk suyla yıkıyorsun; sabahın en saf, en masum, en sevecen hali oluyorsun, gözlerinde hep aynı pırıltı hayatın gülen yüzüne bakıyorsun.. Birgün de kaldırımda gördüm seni, oturmuşsun, çekmişsin dizlerini kendine, dizin kanıyor düşmüşsün belli, ama herzaman olduğu gibi gizliden ağlıyorsun, gözyaşların hakkını veriyor ağlamanın.. dünya battı savaş odu, insanlar öldü diye değil... Sevgilin gitti, paran bitti ya da yalnız kaldığın için hiç değil, sadece düştüğün için ağlıyorsun hıçkırarak, sadece düştüğün için... Yanına gelip yaranı sarayım dedim, uyandım... Bir baktım sarılmayacak yaralarla dolup taşmışım... Şimdi çık gel rüyalarımdan desem, gelip sarar mısın yaralarımı ÇOCUKLUĞUM ! Seni çok özledim....
Haydi şımaralım bugün
Yaramaz çocuklar gibi uyumayalım gece yarılarına dek.
Karanlık odadaki, kırmızı gözlü yeşil yaratığı arayalım ürpererek
Sen topu at ben tutamayayım
Gitsin top vitrin camını kırsın...
Annem koşsun gelsin, elleri köpüklü..
Mavi bulutlar sarıyor geceyi
Bir bakıyorum ay daha da parlamış
Sen gözümün önüne gelince
Sorma nasıl seviyorum diye
Öyle işte…
Yüreğim çok derin, büyülü bir kuyu
Çıkış bulursan bu sokaktan
Bir ıslık çal ben de gelirim.
Çıkarken beni burada bırakma,
Kalem kağıt da yok deliririm..
Adı çıkmaz sokak; yüreğini diline,
Dilini sevdasına açana..
Ne de çok birikmiş yalnızlığım
Gözümden akarken anladım, yazık.
Uzanıp erişememek mi büyüttü
Her gün biraz daha ardımda bıraktığım anılarıma,
Ya da ben mi küçüldüm anılarda kalınca,
Malum minicik kalıyor insan görünürde
bekle beni,
birgün gelirim elbet;
masmavi denizin yeşil yosunları
arasından,
elindeki deniz kabuğunun
geldiği yerden gelirim.
-
Bekir Can Genç
Tüm YorumlarHocam selamlar Bolu'da sizinle tanışma fırsatımız olmuştu sözler ayrı bı güzel kendinize çok iyi bakın üniversiteden sonrada karşılaşma imkanı olmadı ama buralarda goruyoruz şiirleriniz sizi istedigin noktaya taşıyacak yönde Hakkınızı helal edin kendinize çok çok iyi bakın sağlıcakla kalın Bekir Can ...