Ayşe Mızrak Şiirleri - Şair Ayşe Mızrak

Sen, özlersin beni;
Ben cam kırıkları batırırım avuçlarıma.
Şehirler ötesinden hasret şiirleri yazarım
Kalbimin kan pompalayan mürekkebiyle.
Ama hiç adresine postalanmamış.

Yalnızlığın ayak izlerine hürmetim vardır,
Varlığın öldürürken, yokluğun süründürdü.
Gecenin ay ışığı senden daha yoldaştır.
Yokluğun ağlatırken yıldızlar güldürürdü.

Kaç kalem kırıldı gönül heybemde,

Yaşamak nedir seni, sen bilmezdin,
Geceleri uyanır üstünü örterdim düşlerimin.
Sevmek nedir seni, sen bilmezdin,
Düşlerimden uyandırır yanaklarımdan düşerdin.
Sebebiydin ıslak gözlerimin.
Hayal etmek nedir seni, sen bilmezdin,

Şiir yazan kadınlar deli olur biraz,
Şiir yazan adamlar çapkın…
Çetrefilli zamanlar yaşıyorum yine
Uymuyor anım anıma.
Sabah iş var,
Saat ikiye geliyor, uyumalıyım.

Normal bir vakit olsa anlatırdım ama şimdi EYLÜL...
Yapraklar dökülürken,
Herkese nasip olmayan dertler demlenirken içimde,
Vakit öyle sıradan bir gece değilken anlatamam.
Hiçbir şiir yakışmaz şimdi bu derde,
Hiçbir söz teselli edecek güce muktedir değil;

Kaybolan yılların ardından koşup,
Bugün deli dolu yordum kendimi,
Arada ağlayıp, arada coşup,
Nerede kayboldum, sordum kendimi.

Bu vakte gittiğim bir karanlık yol,
Bu gece fikirler büyük karakol.

Sen sor, ben bulayım gerçek şuuru,
Affet, şimdiye dek ettim kusuru.

Nakkaş gibi ilmek ilmek nakşetmişim cemalini,
Gün gün değil, yıllar boyu ezberledim her halini,
Ta çocuktun, gençtin derken gördüm en son kemâlini,
Mahşer yerinde de olsak bil ki tanırım ben seni.

#katre 🍂

Gel cesurca tut ellerimden,
Ama’ sız, niye’ siz, korkusuz…
Yorgunum, sende dinlenmeye geldim,
Çiğ bir çay gibiydi ömrüm
Sende demlenmeye geldim.

Yalancı bir baharmışsın sevgilim
Hiç yosun tutmamış bu taştan hayat,
Bu gönül ülkesinde yokmuş hiç mavi deniz,
Sen beni meğer hiç sevmemişsin sevgilim.

Sevgilim, çalmamış senin gönlünde keman, Kalbinden çıkan sesleri duyuşum yalan,