Ayşe Mızrak Şiirleri - Şair Ayşe Mızrak

İnsanoğlu böyleydi işte:
Tuhaf, karmaşık, çözülmez…
“Allah’ı seviyorum.” der;
Ama şeytana koşardı. Allah’a inanır;
Ama nefsine tapardı.
İnsanoğlu her musibeti hak edip

Çeyiz sandığından çıkmadı ki senin hayatın,
Kahır sandığında kahır sakladın.
Ey benim dağılmayan efkârım,
Ne getirdin yıllarından,
Önüme dök, bakalım,
Çıkar sır küpünü, neler sakladın;

KAHROLSUN
Hep böyle uzun mu sürer acılar?
Kalbi taş etmeye yeminli gibi.
Susmanın külfeti konuşmaktan çok ağır,
Affetmek, hangi maddede imkânsız
İhanet mi yoksa af mı daha imansız?

KARAYA ÇALAR GECE
Karaya çalar gece ve oysa beyazlar yakışır bize,
Tut elimden gelecek, yarın ya da hayır şimdi!
Neden kötülere nar düşer de kederler bize?
Acıyı umuda açılır sandık vay be hayat yine yanıldık!

Hâra düştüm evvelceden çok evvel,
Akıl yandı, fikir yandı, söz yandı.
Bilinmezlik ummanıydı ta ezel,
Bilmek için içime zerre-i sevda düştü.

Aslında çok yorgunum Kenan.
Ve senin adınla anılan bu şehirde
Benim yüreğim “Yusuf” değil artık.
Hiçbir “Züleyha” yüreği,
Ayna olamadı cismime.
Kayboldum kuyularda,

Elden gelen, vaktinde öğün olmuyor,
Senin Rabbinden başka kimin var gönül.
Dün yanında olan da bugün olmuyor,
Senin Rabbinden başka kimin var gönül?

Kalabalık içinde yalnız bir kadın,
Yüzü güler ama içinde yangın,
Bilmez sevdikleri, bilmez kimse,
Dünya haline, sevdiklerine dargın…

Mühürlü dudakları, öylesine suskun,

Yâr beni gül defterinde kurutsun,
Adım neydi, ne yaşadık unutsun,
Başka yâri dizlerinde uyutsun,
Mahşer günü hatırlasın dün gibi.

Aklından silinsin bizim şarkımız,

OLMADIM
Beni çok denedi çok şerefsizler,
Kimsenin ağına balık olmadım,
Ne kadar saklasa kalıyor izler,
Kulun ayağına batık olmadım.