Öyle soğuk soğuk bakıyorsun ki yüzüme
Kalbim üşüyor hastalanıyorum
Sevgiyle dokunmadın ya bir kez ellerime
Onun için ben hiç iyileşemiyorum.
Seni yine mi üzdüm birtanem
Söz, bak bu sefer söz,
Affet beni ne olursun
Yüzünü bir daha gölgelersem
Bir daha arkandan laf söyletirsem
Döktüğün gözyaşları
Doğruyu söyledim güzelsin derken
Huzur doluydu içim seni severken
İyi bak kendine ben burda yokken
Sakın soluverme dalında erken
Aldırma bırakıp gitti derlerse
Aşık olamadım diye
Sakın üzülmeyin dostlar
Dışı arayanı
İçi bulanı yakar
Bu bir illet çaresi yok
Tüm dünyayı derde saldı
Senin dokunuşlarına ihtiyacım var bu gece
Yalnızım çok yalnızım
Ruhum eski tekneler gibi yıpranmış
Hüzün doluyor kırılmış yerlerinden içime
Sürüklenip gelmişim çaresizliğin kıyılarına
Batıyorum,
Gül dikenden ayrılırsa
Çölden pınar fışkırırsa
Gökten kızıl kar yağarsa
Seni belki unuturum
Atamam inan içimden
Bir parça mutluluktu aradığım yıllarca
Yüreğimde çocuktu başlıyorken bu aşka
Ne bilirdim yalan var o masum bakışlarda
İnandım, sevdim, kandım vurun beni günahsa
Yıkılan ümitlerim gölge olsun ardında
Yine uyandı günler umutsuz sabahlara
Yüzünde çizgileri acılı insanların
Bir bezginlik türküsü söyleyen yüreklerde
Kahır dolu yükü var geçen zalim yılların
Ruhsuz kalmış sokaklar şiddetin gölgesinde
Azap gülleri açmış Fatih’imin kabrinde
Sakın kızma bana
Seni ölesiye sevdiğim için
Ölesiye kıskandığım
Severken bunalttığım için
Aslın da ben
Çok şey istemedim inan
Seslenirim gecelerden
Sesimi hiç duyan yok mu?
Yaz gününde üşüyorum
Sımsıcacık saran yok mu?
Çok yalnızım ağlıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!