Aynur Meydan Şiirleri - Şair Aynur Meydan

Bu sabah uyandığımda dilimde bir şarkı,
Yıllardır duymadığım,hatta hiç söylemediğim,
Bir aşk şarkısı.
Bizden söz eden,aşkımızdan,heyecanımızdan.

Şimdi sorsan bana hangisi diye bilemem,

Ancak bir gün ölüm sensizliğe mahkum ettiğinde öğrenebildim sevdanın azabını.
Yandı yüreğim, çorak kaldım, ıssızlaştım, lal oldum.
Ne bir ezgiyi duydu kulaklarım ne de hayal edebildim karanlığın sabahını,
Umarsızca sökülüp götürüldün ya içimden; sensizlikte kayboldum.
Ruhum gönüllü esiri artık kör zindanlardaki umutsuzluğun,
Uzayan günler binlerce saatlik işkenceye dönüştü.

Hayat bazen zorlar ya insanı,
Sen uğraştıkça polyannayı oynamak için,
Sanki yolundaymışcasına yaşadıkların gülümserken etrafına,
Nefes almak ne zor gelir.

Kaçmak istersin ardına bakmadan,

Henüz yolu yarılamadan,
Evlatlarını büyütüp,
Sarıp sarmalayamadan,
Küçücük bir anneyi kaybettik..

Bir küçük kızla,bir küçük erkek kaldı geriye,

Kadın ne demek düşündünüz mü hiç?
Kadın sadece yetişkin dişi demek sözlükte,
O kadar mı yani,
Bir ömre sığan anlam bu mu?

Kadın anne demek,can demek,

Haftalardır yazamadım tek satır.
Ne için yazacaksın ki hissetmeden,
İçin durup dururken yanarsa,
Kalbin sebepsiz çarparsa hızlı hızlı,
Yazmaz olur kalem,aklına gelmez bir cümle bile.

Eski bayramları anlatırdı annem çocukluğumda,
Bir zaman da yaşadım aslında o heyecanları,
Arife akşamlarının telaşları,
Alınan giysi ve ayakkabılar başucumuzda yattığımız yılları.

Üç kardeştik biz ve bir işçi baba,

Hayata dair umutlarımın bitmekte olduğu,
Kendimi yapayalnız hissettiğim,
Korkularla,çelişkilerle dolu,
Kimin kim olduğunu,
Karıştırdığım,
İnandığım tüm insanların maskelerinin düştüğü,

Bazen kelimeler güçsüz yetersiz kalıyor.
İfade edemez oluyor en nadide cümleler bile hisleri,
Korkuları,çaresizlikleri,bilinmeyene gidişi,
Yazıp çizmek imkansızlaşıyor..

Bu halleri yaşıyorum bir zamandır,

Merhaba;
Yeni doğan güne, gelen bahara.
Merhaba, açan mis kokulu çiçeklere,
Umuda merhaba.

Sevgiyi,aşkı kaldırdığım tozlu raflara merhaba,