Aynur Meydan Şiirleri - Şair Aynur Meydan

Tam da ayrılırken bakıp gözlerime,
Dolu dolu bakışlarla,
Bir rüya olsa keşke bu vedalaşmalar
Yeter artık dedin ya içim tükendi.

Bıktın küçüğüm biliyorum,

Ailedir en çok ihtiyacımız olan,
Ekmekten,sudan öte,
Handan,hamamdan,
Saraydan öte ailedir.

Bir sofrada birleşmek,

Alışkın bu gözler ağlamaya,
Sonra gülmeye,
Sonra yine ağlamaya,
Sonra hiçbir şey olmamış gibi,
Uyanıp sabahlara,
Giyinip süslenip

Bır huzun sarar ıcımı sensız aksamlarda,
Avutmak ne mumkun,ne yuregımı, ne de soz dınlemez bedenımı
Kah gozlerım dolar,kah boynum bukulur
Tek tesellım ellerını tutacagım an olur.

Dusundugumde ıkımızı yanyana,

Sen benim buz gibi soğuk sahillerde
Gecenin bir yarısı denizden gelen balıkçımsın,
Sen benim ilk gördüğüm anda güvendiğim,
Üşüdüğümde hiç düşünmeden güvenle koluna girdiğimsin.

Sen benim korkulu gecelerde,

Bir gitar sesi aldı beni götürdü uzaklara,
0lmak istediğim yerin nağmeleriydi kızımın çıkardığı sesler.
Öyle de uzaktı ki hatta imkansız,
Gözlerimden yaşlar boşandı aniden.

Bir bahar sabahı olabilsem yeniden Ortaköy’de

Masmavi Deniz …


Deniz tüm güzelliği ile karşımda,
Hep de hayal ettiğim gibi durgun,
Masmavi demek isterdim ama o da kirli yer yer,

Bitmiyor bazen günler,
Bazen de geceler,sabah olmuyor,
Sensizlik öyle zor ki balım,
Sensiz uyumak ve sensiz uyanmak.

İstanbul’da sahilde yürümek istiyorum senle mesela,

Bir şarkı tuttum ikimiz için,
Hasret çıktı,yollar,uzak mesafeler,ayrılıklar,
Buna rağmen sevgi dolu yürekleri anlatan,
Umut dolu geleceğe dair, bir şarkı çıktı.

Dinledim de tüm şarkılar aynı geldi.

Yaşamda zor her bitiş,
Başlangıçlarsa mükemmel,
Neye başlarsak başlayalım heyecanlı,
Neden ayrılırsak ayrılalım da hüzünlü,

Bir mevsimin başlaması ile bitişi gibi,