Aynur Meydan Şiirleri - Şair Aynur Meydan

Bu akşam nostalji yaşadım dostlar,
Gelin olduğum evdeydim.
Annesiz,baba ve iki erkek kardeşi olan,
Çeyizsiz denilebilecek halde geldiğim evde.

Yakınlar toplanıp bir liste yapmışlardı hiç unutmadım.

Gittin,
Buğulandı gözlerin de,
Akamadı bir türlü,
Beni ağlatmamak için,ağlamamayı becerecek kadar,
Hatta beni teselli edecek kadar,
Büyüttü bu ayrılık seni.

İyi ki bulduk birbirimizi sevdiğim,
Ben sana dek her şeyi yanlış bilmişim,
Razı iken bir damla mutluluğa bile,
Allah ‘ım belki de mükafat olarak 365 dolu gün,
Hayal bile edemediğim kadar,
İstemeyi bile bilemeyeceğim kadar,

Bugün kaçıncı gün sensiz geçen bilmiyorum.
Bir hafta mı?
İki hafta mı?
Önemi yok ki artık geçen zamanın,
Çünkü bitti.

Güzeller güzeliydi,
Sanki bir prenses gibiydi,
Alabildiğine cesur,
Alabildiğine de narindi.

Canım arkadaşım,

Ne desem eksik bir şeyler,
Üzülmenin ağlamanın da faydası yok.
Sensizim ölümüne sensiz.
Sensizliğin tarifi yok.

İçim bomboş,hayatım bomboş,

Pelinsu Büyüyor…

Bunu dün akşam anladım.
Hatta daha öncesinden,
Ta ki balo telaşı başladığından beri,
Yaşadıklarımızdan anladım.

Ölüm çok uzakmış yaşarken insana,
Ömür ne kadar uzarsa uzasın
Hiç gelmeyecekmiş gibi,son nefes anı,
Hep devam edecek gibi hayat hepimiz için;

Ama ya gerçek,

Sahil ışıl ışıldı.
Kıştan eser yok inan,
Kalabalık insanlar yürüyorlar,
Eğleniyorlar,her yer cıvıl cıvıl,
O terkedilmişlik,
O buz gibi soğuk sanki benim rüyamdı.

Umutlar asla bitmemeli;
Bak ne güzel demişsin,
Yaşamın sebebi çünkü umutlarımız.
Sürprizlerin ne zaman geleceği belli olmaz,
Belki kaderle belki şansla,
Çıkar karşımıza umutlarımız.