Bir zamanlar, aynı göğün altındaydık,
Paylaştığımız ekmek kutsaldı, su berraktı.
Sonra, sahte yüzler belirdi aynalarda,
O sağlam kale, içten yıkıldı.
*
Artık, tüm renklere uzağım,
Hislerim alınmış gibi, ruhum bir boşluk.
Hayat bir tiyatro, bizlerse locadayız,
Perde kapanmıyor ve izliyoruz.
Kayıt Tarihi : 19.10.2025 14:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!