Aynı Boşluğa Şiiri - Cumhur Karaca

Gözümüzü dikmişizdir boşluğa
Ağlamışızdır..
Düşmüştür gözümden lav parçası
Aynı boşluğa..

Direnmişimdir devrim andında içtiğim gibi
Direnmişimdir direnen yalanlara karşı
Aynı boşluğa..

Ağlamışımdır dünyanın bahsız haline
Benimkisi biline
Gülmüşümdür elinde en güzele gülene
Yürümüşümdür aynı yolda çift elle
Aynı boşluğa..

Kim ki tek tel koparmıştır takvim hayatımdan
Yıllarımı vermişimdir
Susmuşumdur ihanet belasına
Dönüp içime küsmüşümdür
Kim bilir gerçeğin ortasına düşmüşümdür havlimce
Sakar bakmışımdır geleceğime
Aslında
İnce çizgidir kendimiz tüm kapışmalarımıza
Ve kendimizi kandırmışlığımıza
Su misali kanmışlığımıza
Kana kana kanlar üretmişizdir yalanlarımıza
Susuz da kalmış olabiliriz ne ala

Kendin olmadan olamazsın başkası
Her kafaya uymaz başkasının şapkası
Çünkü sen olmak diğeri olabilmektir
Kimine zordur bu durum
İnanır mısınız kimine zarar
En çok kendimizdir, en çok kendimize inkar..

Dolmuşuzdur aynı boşluğa
Bizi dolduramayan boşluğa
Dürülmüşüzdür kim bilir
Beyaz kağıtta aldanmışlığa, bomboş sayfaya
Dünya yalan.. bilinesi gerçek
Sen ben biz de gerçek
Sus
Bağlayalım sarhoşluğa
Nasılsa düşeceğiz üç metrelik boşluğa..

Biliyoruz
Eksiğiz takvimlerden
Takvimlerdeki bi haber günlerden
Sen ben biz; bir umulmaz yaranın
Merhemsiz merhabasındayız şimdi
Küsmüşüzdür düşmüşüzdür üşümüşüzdür belki
Kim bilir
Boşluğu dolduracak sıcak hazanlar mı gerek

Ellerimde karanfilimle üşütme
Soğuk apansız yalvarış değil ısınmaya
Düşlerinde üşümek istemiyorum..

Cumhur Karaca