Ayışığında İstanbul ve Sen

Bir İstanbul akşamında harem vapurunda
Hayal şehrini süzerken ayışığında
Seni hatırlattı bana göklerin enginliği
Boğazda aradım gözlerindeki derinliği
Uçan martılarda buldum yâdımı
Belki duydun gökleri yırtan feryadımı

Mazinin sisleri aralanınca birden
Sendin bulutlar ötesinde şekillenen
Bin yıllık uykundan uyanıvermiştin
Ansızın ufkumda belirivermiştin
İşte o an, gökleri doldurdum yüreğime
Asıldım sonsuzluk gemisinde küreğime

Nice asırlık mesafeleri erittim
Bir rüya aleminde meçhule seğirttim
Ufuktan ufka atıldım dalgalar misali
Kıyısı olmayan ummanda bekledim visali

Bir hayal anaforunda aradım seni derbeder
Anlar beni ancak kır saçlı zirveler
Bir masal devi gibi döndüm özyurduma
Devam ettim asırlardır süren uykuma
Anladım sevdalar boş, seneler yalancı
Sürdükçe zaman bitmez bu sancı