Seccâdem eskidi başım koymaktan
Çekildi damardan kan yavaş yavaş
Kelâmı unuttum adın saymaktan
Ey habîb, beni de an yavaş yavaş
Kırıldı, bir mızrap kaldı sazımdan
Sevgili eşime, ilk evlilik yıldönümümüzde...
Sarmaşık dalların en güzelidir
İlgiye, sevgiye hasretmiş Hirâ
Sormadan, yalnızlık yâda vurdu mu
Gözümden düşen damlalar
Yüreğime inmez oldu
Aklımda duran cümleler
Dillerimde dönmez oldu
Şükretmedim kazanırken
İbrahim’in soyundan, bir küçük Yusuf vardı
Oyundan daha fazla, ilmetmeyi severdi
Canım Yusuf’um diye babası pek severdi
Fakat her fânî gibi, ihtiyarlığa erdi
Kimsin sen?
Ocak mısın, ekmek misin, nan mısın?
Kimsin sen?
Ömür müsün, saat misin, an mısın?
Canımsın cananımsın
Sızlayan sol yanımsın
Bu günüm her anımsın
Ya Allah Rahmanallah
Ya Habip, Ya Tabip
Aklımdasın, fikrimdesin, candasın
Ruhumdasın, tenimdesin, kandasın
Önümdesin, ardımdasın, yandasın
Ömürdesin, asırdasın, andasın
Kaldı mı kaçacak yerim, sevdiğim
Şikâyet etti kadın, genç Yusuf'u eşine
Şaşırıp kaldı vezîr, Yusuf'un bu işine
İnanmak istemedi, Yusuf'a sordu önce
Yusuf başını eğdi, dedi ki 'Boynum ince
Kaybettim benliğimi
Hükümsüzdür...
Zira kim ne yapsın beni
Ben bana sahip olamadıktan sonra
Elâlem nasıl baş etsin?
Neden solmuş yaprakların deseni
Güneş sana değmiyor mu kardelen
Dert eyleme her hoyratça eseni
Gül boynunu eğmiyor mu kardelen
Sevdiğinle değilsin bir arada
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!