Ayhan Selçuk Şiirleri - Şair Ayhan Selçuk

Karakaşlı kara gözlü ninem
Ah gül yüzlüm güneş tenlim
Bana mavi rüyalar gördüreli beri
Bir başka hayat öğretmişsin ne bileydim
Ah elma yanaklım beyaz benizlim
Çatlamış ellerin al parmakları arasında

Ben geldim
Sen gideli, kaç zaman oldu sevgili
Kaç mevsim eskidi yüzümde
Göz pınarlarımdan sensiz kaç matem geçti
Ölünesi saatler yaşadım ve vurulası anlar
Ahlarımın demi, gül noktası

Ya benim muradım ver
Ya beni öldür rabbim

Kalakaldım bir dağ başında
Karlar içindeki sevda alnımda
Sinsi, sinsi bir umut doluyor acılarıma

Gidişim zor olacak biliyorum
Biliyorum bir hüzün çökecek gecenin karanlığında
Önce sessiz bir haykırış eşlik edecek cümlelerine
Sonra kelimelerine boş kaldırımların soğukluğu
Kol kola kardeşçe imdadına gelecekler
Üşüşecekler ansızın feryat kokan sözlerle

Dinle ey sevgili, konuşma, sus
Bin parçaya bölünmüş gökyüzü de habersiz
Dizlerimin üstünde yürünmüyor yollar sensiz
Alnından vurulan çiçeğin gözlerinde alışılmadık bir his

Tak tak ayak sesleri süslüyor bahçemi

Bir ses, bir söz biliyorum
Biliyorum herşeye sebep olacak
Biliyorum bütün savaşlarımın sonu bozgun
Bütün kahramanlık destanları bensiz olacak

Bütün herşeyini yitirmiş bir komutan gibi değil

Canlar can beklerken karanlıktan
Tacına bürünmüş geliyorlar bahardan
Bin bir hafakan ruhlarda buhran
Darılmak yok hiçbir söze tek söz nalan

Öyle bir yol ki sende bilirsin ki dönülmez

Artık gözyaşlarım içime akıyor
Ne kullar biliyor nede bir dost
Habersiz bütün kâinat
Ne kendimi biliyor nede varlığımı
Bir kör kuyu başı, sonu Yusuf evi
bir ömür görülmemiş çilesi

ölüm hangi köyde?
ölüm, hangi yola saklı?
ölüm, kaç nefes?
ölüm, kaç adım?
yalnızlığımın son matemi
son düğün gecesi

Bir nisan akşamı serinliği içimdeki
Nefesin kadar yakın, gece kadar uzak
Her yanda kangren olmuş sevgiler gördük
Sen geldin, sevgiyi unutanlara seni öğrettik sevgili

Ne dertti, ne gamdı dünya da ki