Kara gözlü, kara kaşlı çocuk
Burası benim dünyam bilesin
Bilesin ki sen bensin bende sen
Sen benim çocukluğumsun ebediyen
Bebeğimsin hiç büyümeyecek olan
Bir kızıllık çöktü üzerime
Sahibi olmayan bir acının içinde
Nedeni belli değil ki hesap sorayım
Ne yar bilir ne âlem sığınağım gözyaşım
Akar akar kan kırmızı olur gözlerim
Ne olur dur yavaş yavaş yaşayalım sevdayı
Sizde aşk derler bizim ak sevdamıza
Düşünce bitip tükenmek bilmeyen yollara
Anlarsın o gün aşk kime, sevda kime olmalı
Sen bir nazlı gelincik korkuyorsun hala
Bir şeyler diyorum,
Duyuyor musunuz?
Hasretle başlayıp
Sonu vuslat olmayan bir şeyler.
Bazen adı heves, bazen aşk, bazen de bakış.
Bir şeyler diyorum.
Nedense yorgun bütün aynalar nedense susuz artık çeşme
Benim bilmediğim bir yoldan geçiyor kervanlar
Şaşkınlıkların kol gezdiği ülkelerde
Bir sevgi kalıyor çırılçıplak ellerinde annelerin
Yormak mı diyorlar bu devirde hasretin adına
Ne de zor geçermiş yıllar
Bir hasretin koynunda yılan gibi
Üşüyorken ansızın ışığın meltemleri
Neler kaybediyorum, ah bilsen neler
Bir deli kavga ki ömrümde izleri
Ve akşam bir başka günün ölümü
Ardı sıralı insanlar evlerine giderken
Sokak lambasının altında kalan bedenim
Olur mu acaba serçe kuşun yuvası
Karanlığı sevmem herkes bilir
Mırıldanıyor gökyüzü türküsünü
Bulutların dilinde hep aynılık korkusu
Neden sonra dem vuruyor saatler ey uyan diye
Uyanmayan ruhlar kime emanet bu devirde
Bir soluk habersiz yükseliyor maveradan
Bir delinin gözlerinde kaybolurken güneş
Canına kastediyorlar ışığımın
Çalıyorlar her zamanki gibi
Bu değişmez bir düzen alışıldık bir senfoni
Bildik bir şarkı gibi aslında sevdiğim
Sana bir nefes getiriyorum
İçinde türkülerim içinde şiirlerim
Sana kan kırmızı gözlerimi getiriyorum
Bütün her yerde kendini görmen için
Sana boz bulanık denizler getiriyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!