Uzaklarda kalmıştın günlerce
Sensizlik kabustu her gece
Hiç üzülmezdim sen olunca yanımda
Kavuştum nihayet kızıma…
Bana her baba deyişinde
Gözlerine hapis olduğum yıllarda
Başka aşklar, hiç kalırdı yanında.
Adını dağlamıştım kalbime
Ömür boyu çıkmasın diye...
İşkencelerde seni sayıklamıştım
Yalnız koyma beni uzaklarda
En sıkıntılı anlarımda
Boğuşurken dalgalarla
Çekip gitme! .. Gitme! ..
Toz pembeydi her şey mutluyken
Bu yorgun gözler,
Hep seni arar.
Mevsimler değişse bile
Göçmen kuşlara seni sorar...
Daha 15 ’ imde ilk mektubumu verdiğimde
Elindeki iğeyle biledi, baltasının ağzını
Çekti yırtık postallarını ayağına
Yağlı urganını da attı omzuna
Düştü ormanın yollarına…
Meşe, kayın,gürgen demedi,ayırmadı birbirlerinden
Yıllar öncesine gitsem,
Üç-beş yaşlarında herhangi bir çocuk
Siyah-beyaz fark etmez,kimliği:evrensel
Dünyanın herhangi bir ülkesinde
Ah bir çocuk olsaydım...
Babam vardı ki,dev gibi
Astığı astık,kestiği kestik
Bir kaşı gökte,diğeri yerde
Sanki Erol Taş’dı mübarek...
Ayırmazdı yanından
Gündüzlerin ayrı bir dert
Kimselerden beklemiyorsun en küçük medet
Güneşin görünmezliğinde
Yalnız kalıyorsun gecelerinde...
Ne yapsan,bir türlü uyku tutmuyor seni
Parmağımı dokunsam
Kulağına fısıldasam
Şaka yapsam
Hemen pireleniyorsun…
Amma da panik ataksın ha
Niksar,Akkuş,Tekkiraz,Ünye
İndim Karadeniz sahillerine
Maviliğiyle gülüyordu
Sanki hasretimle yanıyordu...
Sabret.Şimdi kollarına atılacağım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!