Aydın Gürz Şiirleri - Şair Aydın Gürz

Susuz çölde yalnız kardelenler.
Aşkı için dağları delenler.
Söyleyin bana aşka erenler.
Hiç kaldı mı gerçekten sevenler.

Dağları kendine yar bilenler

Kardelen sensin bu sevdanın ahı,
Sensin her gün yeniden doğan gün.
Geceyi bitiren özlemin anlamsız sabahı
Olamadın gönül odamda sade gonca gül.
Unuttun mu ağlamayacaktı gözlerin.
Yalansız bir sevda yaşayacaktık.

Kargayla Bülbül

Aynı toprakta beslendi
Gül ile diken
Aynı sudan geldi can
Başladı içte heyecan

Fil karıncaları ezdiğini düşünür çoğu zaman.
Ama bilmez karınca nereye dokunması gerektiğini anladığında, filler yıkılmaya mahkum kalır.
Aydın Gürz

Mersin'e yağan kar gibisin sevgili. Varsın ama kalıcı değilsin. İspatlamak istesem gökyüzünde üç beş tanesin.
Aydın Gürz

Seni sen gibisi bulsun.
Kalbin gibi kalpler ile karşılaş.
Düşüncen ile düşüncesi örtüşenler çıksın karşına.
Ne yapmak istediysen gücün yettiğine, aynısı ile mukabele gör.
Aydın Gürz

Sevmek güzel, sevilmek güzel
İki gönül bir olursa daha güzel
Göz göze bakışması öyle güzel
Ah birde karşılıksız aşk olmazsa

Yıllar onun peşinden

Sen yağmursun
Ben dolu kar
Bırak bu masalları
Masal perisi yar
Bir kaç adım uzağız
Yoksa gönlümüz aynı diyar...

Sen Kasım olsan da gel
Tüm fırtınaları dola kendine
Yağmur dolu bulutları da al
İçinde biriktir hüzzam şarkılarını
Bulutlar ağlamaya başladığında
Sen şarkılarını söyle acıklı acıklı

Son günleri
Kasım bitiyormuş
Bundan bana ne
Ben Aralıkta da
Severim seni
Olmadı bir bahane bulur