Sen beni sevseydin arar bulurdun.
Karanlık yollarımda ışık olurdun.
Sen beni sevseydin yarım olurdun.
Tüm yarınlarımda kanda canım olurdun.
Aydın Gürz
Bir kapalı kutu sığındığım
Acı kahvenin
Damakta bıraktığı yanık kokusu
Yaverlik eden bir duman
Yanında yareni
Acıların saklandığı
Bu günlerde hep şiirlerim,
Ölüm ve karamsarlık üstüne,
Neden acaba hep ölüm,
Şiirleri yazıyorum.
Diyorum bu şiirim
Ufuğa diktim gözlerimi bakıyorum.
Yanıp sönen belirsiz bir ışık var.
Beklide parlamak istiyor.
Benim isyanlarımda olan duygularım gibi,
Sonunda karar verdim.
Yüreği mert!
Ölümsüz aşkların sevdalısı
Ayaz gecelerin karanlık bekçisi
Hani bu yağmur ıslatmazdı.
Ayazlar üşütmezdi seni.
Bak yüreğin ıslanmış.
Sonra sen geliyorsun aklıma
Ve konuşmaya başlıyor karanlıklar
Gölgemin gölgene eşlik ettiği zamanlar
Ah anlar
Ah zamanlar
Kaybolup gitmiş
Kara Sevdam Hasretim
Yanlış anladın
Sen yüreğini
Yüreğinde ki ellerin sevdiği
Yanlış anladın
en derinden geldi ses
ekmek bekleyen nefes
çığlık oldu bu sefer
karaya büründü gün
kalmadı dost kalmadı
Bir gün gülmedim.
Allah’ım ben neyledim?
Beni bu dünyaya sen gönderdin.
Benim kara yazım.
Yazlar gelir sevince,
İçime atmam hiçbir derdi.
Düşünmem bu kadar etmem tasa
Çekmez gönlüm keder, elem.
Sen olmazsan, ben olamam kardelen
Duymam hiçbir sesi
Özlemen ılık gelen hiçbir nefesi




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!