Aydın Gürz Şiirleri - Şair Aydın Gürz

Bir şiirde gözlerin
En ilahisi göklerin
Gece üç dört nöbetlerini
Sanma ki senin için bekliyorum.
Sanma ki senin için yüreğim böyle yaralı
Boynun bükükse sevdadan değil

Neden arkadaş neden?
Bizi böyle kötü eden,
Dini, imanı tanımaz eden,
Hepsi bir şerefsiz için mi?

Her gün ki gibi,

ben sana
hep az kaldım
çok az kaldım zamanlarda
azığımda sakladığım
zeytinle peynirdi birbirine örtüşen
ekmek arasında hayat kokusu

Bir şarkının içinde bulursun kendini
Bazen gurbete gidersin
Bazen içine derine
Nakaratını söylerken burkulur
Başına dönünce mutlu olursun
Bazen ahenkle dans eder sözler

Sarmaşık dalları dallanmıştı
Sevgiliye uzanan kollar gibi
Sarılmayı bekleyen ellerim varken
İmkansızlığı sen seçmedin mi?
Ayrık otları ayrılmıştı ayrılıktan
Çoktan gül uzak kalmıştı dalından

Şaşar geldi
Baktı da şaştı kaldı
Beşer geldi
Saydı da beşte kaldı
Bunca zalimlik düşmandandır
Denildi de lekesi eşte kaldı

yıllar önce başlamıştı oysa
bir kıyım vardı
insanlık ihlali
bir insanın ihtilali
ve aynı doğada yaşayan
biri sanatçı biri savaşcı

Belki de biz eskiden daha güzeldik, eskiden güzel sandığımız her şeyden daha çok. Kirlenen dünya değildi, belki de öğrenmek istemediğimiz kirlerdi. Ama öğrendik. Tükendik galiba biraz da tükettik. Aydın Gürz

Haberin bile yok yüreğimdeki yangından
Alevler içimde yanıyor.
Bu sevda dayanılmaz oluyor.
Sen gelmiyorsun yüreğim yanıyor.
Mehtabım olmuyor artık.
Ağlamak istemiyorum ağlayamıyorum.

Adam fuları kendine takmış
Eşeğe ise yuları
İkisini de takan aynı el
Merak ettim doğrusu
Şimdi hangisi mektepli
Peki ya hangisi merkepli