Aydın Gürz Şiirleri - Şair Aydın Gürz

Ortalık kabus
ortalık cinnet
ben sevdim seni
hakkını helal et

Yolundan solundan dönenler de oldu
Sonra kurudu bildiğimiz göller
Sen duymazsın, bilmezsin belki de
Çok sevdiğimiz flamingolar da öldüler

Bir dağın tepesinde yangın çıktı

Çok kırdılar
Be usta!
Bugün de değil
Geçmişte de kırdılar
Dün, önceki gün
On yıl önce

çok özledim seni
vakit bir türlü geçmek bilmiyor
çiçek açmak içini baharı bekler ya
veya yağmur bulutu
işte öyle bir şey
şafak sökmek üzere mesela

Her gitme dediğimde
İçimden seni
Dünyamdan beni
Alıp gidiyorsun ya
İşte o zaman
Ben çöküyorum

Çöllerinde kurudum
Yağmur olup yağamıyorum
Senin toprak kokun
Benim huzurumdu oysa
Sana verdiğim
Tüm yağmurlu gözyaşlarımı

İçimde bitmek bilmeyen bir cû
Akılsız akla gelemeyen bir hû
Geride bıraktığın kalp ve ruhu
Al yanına, yine özüne eyle rücu

Bildiklerin gider birdenbire ani

Daha sıkı sarıl sevdiklerine
Beden emanettir unutma
Ruhun ayrılana kadar yolculuğunuz
Daha samimi sarıl sevdiklerine
Sanki ilk defa kavuşmuş gibi
Veya bir daha görmeyecek gibi

Deli gibi bir hal içindeyim. Akıllı olmakta vardı aslında. Ama imkan tanımadılar...
Aydın Gürz

Deniz gibi derin ve engindi gözleri
Ellerimin içinde bir miras teri
Razı oldu bak gönlüm bilki peri
İnceden ilmek ilmek gözümün feri
Narindi geldi yüreğimin oldu neferi