en derinden geldi ses
ekmek bekleyen nefes
çığlık oldu bu sefer
karaya büründü gün
kalmadı dost kalmadı
Bir gün gülmedim.
Allah’ım ben neyledim?
Beni bu dünyaya sen gönderdin.
Benim kara yazım.
Yazlar gelir sevince,
İçime atmam hiçbir derdi.
Düşünmem bu kadar etmem tasa
Çekmez gönlüm keder, elem.
Sen olmazsan, ben olamam kardelen
Duymam hiçbir sesi
Özlemen ılık gelen hiçbir nefesi
Susuz çölde yalnız kardelenler.
Aşkı için dağları delenler.
Söyleyin bana aşka erenler.
Hiç kaldı mı gerçekten sevenler.
Dağları kendine yar bilenler
Kardelen sensin bu sevdanın ahı,
Sensin her gün yeniden doğan gün.
Geceyi bitiren özlemin anlamsız sabahı
Olamadın gönül odamda sade gonca gül.
Unuttun mu ağlamayacaktı gözlerin.
Yalansız bir sevda yaşayacaktık.
Sevmek güzel, sevilmek güzel
İki gönül bir olursa daha güzel
Göz göze bakışması öyle güzel
Ah birde karşılıksız aşk olmazsa
Yıllar onun peşinden
Sen Kasım olsan da gel
Tüm fırtınaları dola kendine
Yağmur dolu bulutları da al
İçinde biriktir hüzzam şarkılarını
Bulutlar ağlamaya başladığında
Sen şarkılarını söyle acıklı acıklı
Son günleri
Kasım bitiyormuş
Bundan bana ne
Ben Aralıkta da
Severim seni
Olmadı bir bahane bulur
Vazgeçerim artık canımdan.
Uzak olup gitme yanımdan.
Daha sana kavuşamadan.
Sevgilerin acıdır adı.
Yok dostum yok dünyanın tadı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!