Neye baksam gözüme perdesin
Bazı hayal bazı zaman düştesin
Sen hayatımın en mukaddesisin
Yavuz'um baharım ilk göz ağrım
Doymadım ki doğduğun gündür
Ellerin elime değince
Titriyor kalbim inceden
İçten içe böyle gizlice
Korkuyor kalbim inceden
Sorma bana anlatamam
Gittiğin gün kırıldı içimde camlar,
Ayaza kalırken kurudum derinden,
Öyle bir hiski, yalnız ,çekenler anlar,
Nefesi almasan dert, alsan zehirden.
Sen olmasaydın diye bir an düşündüm,
İnfaz
Perimiydin yoksa ki hurimiydin, neydin sen?
Ay üryan gezerken , ziyası tümden savuştu.
Güneşin burcunda kala kaldım sanki birden.
Ateşin firakıyla, içimden bin can uçuştu!
Ben bir duanın arkasıyım
Semaya umut postasıyım
Eli havada, gözü semada
Ben de anamın duasıyım
Et kemik olan insanım ben
Yürür iken bezm-i fani cihanda
Alemi izlemek bize iş oldu
Kurt sürgün evinde, çakal otağda
Nizam-ı intizam hayal düş oldu
Ne günlere kaldık bu ne devrandır
Soruyorsun ne buldum sende
Kahvenin bile kırk yıl hatrı var
Bir ömür demlensem cezven de
En az kahve gözlerin hatrı kadar
Seninle ayık sensiz sarhoş dolaşır
Tükendi nefesim bitti mecalim
Kimseye diyecek kalmadı sözüm
Kıyamete kadar sürer vebalim
Yüzüm gulsede bitap düştü özüm
Ne Bahardan bir lahza esinti var
Gide gele tüm yolları yürüdüm
Çare olsa belki sorar bulurdum
Ben kendimi taşa geçer sanırdım
Sözümü yere çaldı lâl etti beni
Kara kader neye kastın var idi
Varmak istemediğim bir noktaya
Olmak istemediğim bir adama
Dönüşü olmayan o dar yollara
İtme beni…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!