Uzaklardasın, gözlerimin ulaşamadığı bir diyarda,
Oysa her gece kalbime ağır bir düş gibi konuyorsun.
Sesini duymak tarifsiz, kokun deli rüzgarların ardında,
Ama varlığın, gecenin en karanlık anında bile sarıyor ruhumu.
Kelimeler eksik kalır seni anlatmaya, bildiğim tüm diller kifayetsiz;
Vazgeçmek…
Bir yokuşu adımlayıp yarıda kalmak,
Bir bahçede, solmuş bir çiçeğe elini uzatıp
Geri çekmek gibi.
Kokusu burnunda, rengi aklında, ama elin boş.
Gri bir sabah…
Şehrin sessizliği bozkırın ortasında,
İlk selamı Anıtkabir verir,
Mustafa Kemal'in sonsuz uykuya yattığı,
Gökyüzü delinmiş, yağmur ince ince sokaklara dökülüyordu.
Adımlarımı hızlandırıyordum, her adımımda bir öfke izi bırakıyordum.
Ama en çok kendimeydi öfkem.
Sözlerim zihnimde yankılanıyordu,
Züleyha'nın Cevabı Yusuf’a (Nuri Can'ın Züleyha şiirine cevaben yazılmıştır)
Yusuf’um, düşlerimden süzülen hüzün,
Sana varan yolları bağladı yine.
Kuyuya düşmüşüm ben de kendi içimde,
Bil ki her ahımda adını yankılar gece.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!