Alan Adam Şiirleri - Şair Alan Adam

Sen Dicle ol, ben de; hep asi Fırat,
El ele vererek, yan yana aksak.
Şatt'ül-Arab'da bir, birleşip sırat,
Köprülerden geçip, Hürmüz'e varsak.

Kil tablette sevdan, ben Ur'da esir,

Kalbine asılı gönül sarkacım,
Bir sağa bir sola vurup duruyor.
Benliğimi saran, ebedi acım,
Çözülmez denklemdir, mektup duruyor.

Bahçemde bir gün kış, ertesi gün yaz,

Ne varsın ne yoksun gönül bağında,
Ne soğuk ne harsın yanan bağrımda.
Ne bakır ne kalay sevda çağında
Kendini tarif et, ben çözemedim…

Hem yârsın hem ağyar, aynı mekânda,

Mecrası değişmiş bir nehir gibi,
Bir sağa bir sola savrulmaktayım.
Yangınla boğuşan bir şehir gibi,
Sevda ateşinde kavrulmaktayım.

Dakikam saate; saatim güne,

Bir kuyuya düştüm, çıkamam sensiz,
Çürüyüp tükendim, kaldım güneşsiz.
Seni bana yasak; gören her kalpsiz,
Bu sevdaya boyun, eğecek bir gün.

Tut elimden bir kez, çek beni, kurtar,

Birimiz kuzeyde, güneyde biri,
Ruhum bedenimde, yanarım diri,
Sonsuzluğun sırrı, sevda iksiri,
Artık çok uzakta, bir yol bul bana!

Sensiz bir hayata hükmeden tahtı,

Yıldızları gecemden, almıştır bu ayrılık,
Talan edildi ömrüm, hayallerim yok artık.
Çınlarken kulağımda, yalnızlığın çığlığı,
Miras kalmıştır korku, karanlıkta bir ıslık.

Uzaklardan bir haber, beklendi onun sesi,

Öyle çağır beni, öyle yürekten,
Sesin yankılansın kulaklarımda.
İki ellerimden, tutup bilekten,
Esir getir beni, mahkum yanında…

Ebr-i baharım ol, su damla damla,

Paletinde hayatın, sen renklerin tümüsün.
Gördüm, dört mevsim sensin; yedi iklim ve rüzgar,
Sen sevgi bahçesinde, krizantemle gülsün,
Sende demlenir rahmet, senle yağmurlar yağar.

Masmavi gökyüzünde, uçan mor kelebeksin,

Emsalsiz kadınsın, gül sana benzer,
Bazen mis kokarsın bazen de amber,
Ne huri ne melek ne de bir beşer,
Değildir, değildir; benzerin senin…

Sanki mor kelebek, benziyor sana,