AY ŞİİRLERİ

Bu akşam ay ışığı yoktu,
Sokak lambasıyla ısıttım içimi...
Güneş bakışlı gözlerin,
Gecenin karanlığına gark olmuştu.
Bu akşam ay ışığı yoktu,
Uzak evlerden yayılan
Mutluluk şarkılarıyla ısıttım içimi,
..

Senden ayrılalı yüzüm gülmüyor
Yanarım,yanarım çilem dolmuyor
Hangi tabip gelse çare bulmuyor
Derdime bir çare bul ay sevgilim.

Sol yanım boş kalmış,yatamıyorum.
Efkarı başımdan atamıyorum
..

Bende B, o beyt ulu
Oğludur -en hem kulu
Ben ve manu men adem
Onla tende gök yolu

Babadır bab el o ay
Babel’i ay baba say
..

Ellere kalıpsan yazık ay; "Zellice"
Kimseye bir şey yok, gitmesin güce
Köyde kalanların, hiç yoktur suçu
Göçenler suçludur, yazık ay; "Zellice"

Çocukken çok gezer, harman eylerdim
Çiçeğini canıma, derman eylerdim
..

Ay Perisi -17-

Yüzün bir aya benzer..
Gözlerin bir ormana benzer..
Dudakları bir kiraza benzer..
Hoş geldin Ay Perisi..

..

Sorma lele sorma,yamandır halım,
Kesilmiş qanadım qrılmış dalım,
O nazlı canandan üzülmüş elim.
Dağ daş üzerime gelir ay lele.

Gönül ırmaxları bulanığ axır,
Bir amansız sevda canımı yaxır,
..

Bu kör geceler eskidi de, havalar soğudu.
Daha karanlığa dökecek dertlerim çoğudu.
Mehtap’ın geleceğinden de umudum yoğudu.
Karanlık ufuğun ardından çıktı ay ışığı...

Çok uzak ufuklardan da Hilal göründü,
İçerim dalgalandı, bir başka hisse büründü.
..

Ay ışığı ile Pervane

Bir masalın içindeydik sen ve ben, sonu hüsranla biten.

Bir varmış, bir yokmuş. Günlerden birgün bir pervane yolunu kaybetmiş, ay ışığı sandığı bir ışık etrafında baş döndürücü bir hızla dönmeye başlamış. Amacı yönünü bulmakmış. Ama bilememiş ki o bir sokak lambasıymış. Aldanmış. Aşkla dönmüş, sevgiyle dönmüş. Sonunda yere düşmüş pervane, düşmüş ama ölmemiş. Aradan çok zaman geçmiş. Yara almış kanatlarıyla yeniden uçmayı öğrenmiş pervane güç de olsa. Fakat o gün bugündür her gördüğü ışıktan korkar olmuş. Çünkü bir zamanlar ay ışığı sandığı koca bir yalanmış. Artık ne zaman bir ışık görse karanlıklara kaçarmış.

Sen..Gözlerinde ışığı gördüğüm, aldanıp bu yalancı ışığa pervane misali etrafında döndüğüm..
..

Ay karanlığında
.............güneşi aradım
.............Ama
.............Ay dahi yoktu...
Niye karanlık dünyalar
Niye güneş yok diye sordum..?
.............CEVAP...!
..

Nereye gidiyorsun; Ay Balam!
İnsan önce, verir bir selam
Gel konuşalım, biraz kelam
Nereye gidiyorsun; Ay Balam!

Sende var mıdır, edep, terbiye
Budur insanlara, büyük hediye
..

Yüzünü göstermiyor Ay bana küsmüş bu gece
Dilimde kalmadı kardeş ne kelime ne hece
Yağmurda yağıyor üstelik inceden ince
Bilmem ki nedendir Ay bana küsmüş bu gece
..........................................................................................
Kulaklarımdan hala martıların sesi gitmedi
Bir şarkı yazacaktım ama şiir dilime gelmedi
..

Kara kış esiyor poyrazdan
İçimi yakıyor içten içe
Her ayın sonundan bol sıfırlı fatura
Amanın yandım ben yine bu ay

Memleketimi terk etmeli gitmelimi
Yereye gidilecek gidecek yerde kalmadı
..

Evren yaratılır'ken bir gaye düşünül'dü,
Dün'ya gezegenin'de ay gündüzün dürül'dü.
Güneş'le ay kardeş'ken,Dün'ya yapayalnız'dı,
Ona Ademi veren o yüce rabbimiz'di.
Güneş'le ay gezer'ken,Adem yeryüzün'dey'di
Hak talanın kitabı Adem peygambardey'di.
Silsilenin başın'da adem peygam'ber varken,
..

Mahmur gözlü bakışlar, susamış yar kanıma,
Gel bu gece bende kal, sarım seni canıma,
Senden başka sevemem, dinime imanıma,
Bir ateş saldın cana, yakıyorsun ay yüzlüm

Yaradanım yar seni,özenerek yaratmış
Gamzeli yanakları, al gül ile donatmış,
..

Bundan bir bir iki ay...
Ay!
Hafta
Kadar
Önce
Bir ay kadar bekledim
Eski takvimlerde yaşanmamış bir ay gibi
..

AY ŞİİR OLMUŞ DA ŞAİR UYKUDA

Ay şiir olmuş da şair uykuda
Ağaçlar çeşmeler kuşlar pür dikkat
Bir yamaç çiçek olup açar sabaha
Suyun şarkısında nağme nakarat

..

Aydınlığa sarılan gece olur mu hiç karanlık?
Geceye bürünen ay kalır mı hiç karanlık?
Geceye bürünen ay özünde zamana bir aydınlık.
Ne kadar bakışın aydınlıksa yanar bakışına yansıman.
Geceyi aydınlatır zaman aşktır adı ay.
En karanlık hüzünde güneş ışığına sarılınca ruhun,
Gece dipsiz bir sessizlik olur zamana.
..

Düşünce adamı,düşünce ile barışık olan, düşünce ile dününü ve gününü dolduran, sağlık ve sağduyu ile tuttuğunu kaldıran, her işin kökenine inebilen insan demektir. Bu insanın en sağlam tarafı, sağlam olmayan taraflarını herkesten daha erken budaması, kökü ile dalları arasındaki nizam ve intizamı üzerine kırağı düşmeden kurmasıdır. Bu yolda yorulmadan ve yormadan yol alan bu tür insanların entelektüel kapasitesi, enerjilerini emekle yoğurup ehemmiyetle doğrultmasına müsaittir.

Türkiye”de özellikle önemsenen insanların bazı vasıflarının vakarla donandığı zaman nasıl kıymetli bir varlık haline geldiğinin en güzel şahidi değerli şair-yazar büyüğümüz sayın Arif Ay”dır.

Arif Ay, yanına yaklaştığınız zaman sizi samimiyetiyle ısıtan,değerli fikirleriyle ışıtan iki önemli özelliğe tek başına sahiptir. Bu sahiplenme sadece kendinde olanı koruma üzerine kurulu değil, başkasında olanı da koruma ve kurumadan kurtarmaya ayarlı ve duyarlıdır.

İçten gelen derin bakışların düşünerek ve daha çok karşıdakini dinledikten, dinleyebildikten sonra konuşma erdemini de kuşanarak kotladığı gerçekleri gerekçeleriyle demlendire demlendire insan yüreğine demirleyen yapısı çok önemlidir.
..

-0000-Ay balam...-0001-Kirghizistan

Sen.. bilmek
Ay balam...

Ne zaman, elimde,......bir gitar almak
Adın bir şiir olur menem dilimde......
..

-0,001 - Ang -2,045-isip-isip -Filipince

Alam ba ninyo...
Ang magnilay-nilay...

Hindi ko ihagis sa iyo, aking puso....
Ang Aking kapangyarihan ay hindi sapat.......
..