Ay Yüzlüm Şiiri - Halil Kumcu

İçimde gam yüklü sevdam ağlar,
Bu akşam kederim dağlar kadar.
Gurbet treni kalkıyor ay yüzlüm,
Dilimi hicazkâr makam bağlar.

Bin ahla bağırsam duyan olmaz,
Gayrı derdime ses veren olmaz.
Yeter, kahroluyorum ay yüzlüm,
Çekip gidişin dönüşü olmaz.

Gözümden damla damla acıyla,
Akan yaşlar süzülür sakala.
Bu yarayı sen açtın ay yüzlüm,
Hiç kimse saramaz bilmiş ola.

Bırak beni yoluma gideyim,
Yanık bozlak zavallı yüreğim.
Acısı yaman oldu ay yüzlüm,
Aşkınla yanıp yanıp tüterim.

Kara kalem kaşlı yârim, niye
Derdimi diyemem hiç kimseye?
Kanar durmadan aşkın ay yüzlüm,
Gül dudağında dönüp maziye.

Dağladın beni böyle aşkınla,
Doldurdun içimi dolu yaşla.
Dertli başımı yaktın ay yüzlüm,
Ezdin bildiğin her taşı taşla.

Şimdi geceler sırdaşım oldu,
Sigaram zehirli zıkkım oldu.
Ben ölem artık ölem ay yüzlüm,
Üstüm başım ıslak toprak oldu.

Suda köpükler uyanmış, dön gel.
Dala çiçekler aldanmış, dön gel.
Alışamadım dön gel ay yüzlüm,
Bıçak kemiğe dayanmış, dön gel.