Ay yüze Şiiri - Osman Bahadir Odabas

İnsanı en çok ne mutlu eder
Hiç ortada yokken gelen mutluluk
En karanlık seher vaktinden sonra doğan ışık
Yalnızlar aramaz ötekini tesadüf olması -gerek

Telaş içinde kitap elinde koşarken
Kapalıyken kapılar mühürlüyken
Gelir çarpar savrulur kitaplar
Ne mutlu kaza açılır kapılar

Elinle atarken saçlarını kulak arkasına
Karşında ki şaşkın kitapları toplama telaşında
İkinizde eğilmişken kaldırım taşlarına
Gözler denk gelir bir anda işte ilk bakışma

Bembeyaz pürüzsüz tenin
Ojeyle süslenmiş tırnakların
Mehtaba benzeyen ay yüzün
Olabilecek en güzel tesadüfsün

Ay üstünde güneş
Denk geldiler düşeş
Maskeliler şokta
Güneş tutuldu aya