Ay Yıldızlı Hilal Şiiri - Halil Kumcu

Uğruna nice başlar düştü yere,
Gök kubbeyi titretirken ezan,
Tarifsiz bir türküde dalgalandı,
Bir karış toprağın üstündeki al kan.

Atsız, burası Türk’ün beldesi;
İlelebet dalgalan ay yıldızla hilal arasında.
Üstündeki kandandır kefenimin rengi,
İlahi sevgim sonsuz, gizem semada.

Uğrunda ölenler oldukça bu ateş sönmez,
Bu ışık, bu seccadenin üzerinde doğdu,
En mavi göklere dek tutundu burçlara,
Kızıl süslü isimsiz kahramanlar yurdu.

Tanrı Dağı, yığın yığın kemik, bu baş düşmez;
Kardeşimin gelinliği sancaktır afakta.
Yedi düvel, göğsümde solduramaz rengini,
Bin bir gönül perdesini sızlatır destanında.

Mehmet’im, Kur’an’ın sesi Malazgirt’ten,
Ta Hira'da doğmuştu Çanakkale.
Dedem Korkut’tan kulağımdaki sala,
İstiklal Marşı’nın yazıldığı bayrak ise meşale.