Atilla Yiğit Şiirleri - Şair Atilla Yiğit

Ne günlere kaldın güzel memleket
Kimler geldi kimler göçüpte gitti
Ne hainler başan açtı felaket
Kimileri nifak ekipte gitti

Dünyada bulunmaz eşin benzerin

Her şey mukadderat döner ağında
Hep kavrulup durdum kendi yağımda
Hesabım var idi gençlik çağımda
Geriye gelmeyen dünü neyleyim

Her bir hatıramda her bir anımda

Koca kürre zerresinden süzülmüş
Her bir taşı nakış nakış dizilmiş
Özenerek bezenerek çizilmiş
Gönyesinde kullanılan pergelmi

Bu sanata akıl ermez sır ermez

Ezelden gönlü mert eli açıktım
İki yakam bir araya gelmedi
Gözü pek birazda aklı uçuktum
İki yakam bir araya gelmedi

Fayda oldum her bir yana dağıldım

Dünyada menfaat en büyük değer
Bozulmuş devranı düzeni meğer
Herkes çıkar için boynunu eğer
Herşeyin hesabı sorulur bir gün

Söyleme her sözü nefsine göre

Dünyanın sırrına aklım ermedi
Her şeyden dersini aldı bu gönül
Huzura ermeğe fırsat vermedi
Çileyi kadere saydı bu gönül

Feleğin ettiği gücüme gitti

Gam ile kederle geçer her günüm
Gitti geri gelmez geçmişim dünüm
Göklere ulaştı dumanım külüm
Dermansız dertlerim çaresizim ben

Hazin hayatımdan hazin bir dönüm

Gönül arzu eder mah cemalini
Hayalini gerçek sanasım geldi
Bir duyabilseydim bir kelamını
Seni yad ellerde sorasım geldi

Gönül söz dinlemez sevmiş bir kere

Yılların özlemi kolaymı sandın
Tükettin ömrümü nerede kaldın
Boşuna vebalim günahım aldın
Seni üzgün görsem üzülmezmiyim

Sen gittikten sonra kalmadı tadım

Yıllar hain oldu sen oldun zalim
Kalmadı dünyada tutacak dalım
Kaybettim kendimi şaşırdım yolum
Bilinmeyen meçhul yöne döndürdün

Harcadım uğruna gençlik çağımı