Atilla Yiğit Şiirleri - Şair Atilla Yiğit

Götür haberimi esen rüzügar
Açtığı o yara derindir dersin
Aşkına düşüpte çektim ahuzar
Gönül tahtı senin yerindir dersin

Gülünce gül yüzün kıskanır güller

Gülüm hasretinle kavrulup yandım
Hayelini sevdim gerçeği sandım
Sensiz gelip geçen günleri saydım
Seneleri seçer oldum nerdesin

Sen böyle değildin sana neoldu

Aşk deli gönülde kanayan yara
Maziye dalıpta anarda anar
Kapanmaz imkansız bağlayıp sara
Dokunsan ağlayıp kanarda kanar

Beyenmiş kendini konmaz her dala

Kusura bakmayın ağalar beyler
Biraz keyfinize dokunmam lazım
Şairler içinden geleni söyler
Ağzıma gelenden kaçınmam lazım

Korkudan zulüme boyun eğenler

Melek yüzün öz canıma can katar
Gönül sayfasında özenle saklar
Yıllar gelip geçti saçımda aklar
Gül melek yüzünü bir görebilsem

Her sabah her seher yoluna bakar

İnsan var çok mazlum kendi halinde
İnsan var şeytandan kalıcı değil
İnsan var gözü yok dünya malında
İnsan var dünyada doyucu değil

İnsan var her tür iş gelir elinden

Dinleyen sözünden nasihat alsın
Üstüne düşmeyen söze karışma
Kıymetini bilen hatırın saysın
İtibarın yoksa öze karışma

Vicdanım nefsimi hesaba çekdi
Ne varsa defteri kebire döktü
Zamanın devrine sabıka geçti
Geçmişin üstünü çiz diyemedim

Haksızlığa karşı geleyim dedim

İsyanım bozulmuş sahte düzene
Kalmamış insanlık çıkmış izine
Elin ayıbını vurur yüzüne
Kendi kusurunu gören olurmu

Sığınırım sizden yüce mevlama

Uzaktan feryadım sesim duyulmaz
Bir bilsen ne kadar özledim seni
Hasretine artık yürek dayanmaz
Bir bilsen ne kadar özledim seni

Aşığım derinden çıkar feryadım