Atilla Yiğit Şiirleri - Şair Atilla Yiğit

Yağmurun dolunun yerine artık
Kar yağsaydı kardan adam görseydim
Başı dik onurlu kaşları çatık
Kar yağsaydı kardan adam görseydim

Her olur olmazı adamdan saydım

Fırtınallı hayatıma
İzi bıraktın her anıma
Deli gönül vuslatıma
Vakti zamanmı olmadı

Umudum tükendi bitti

İnsan olan önce kendini tanır
Kendini bilmeyen adamdan sanır
Hayat bir imtahan dersini alır
Yobazlık insanın ırkında değil

Kendini başı boş serbest sananlar

Dünyada zevk sefa bitmez sanırdım
Meğer çok kısaymış uzun değilmiş
Günümü gün edip keyif alırdım
Ömrümün baharı güzün değilmiş

Vefasız dünyaya boşa sarıldım

Sonu gelsin artık terörün sonu
Bulun sebebini kim besler bunu
Duyun yükseliyor sesim tonu
Artık hesabını sorun devletim

Bu aziz vatanın şerefi şanı

Ne insanlar gördüm gülüpte geçtim
Değermi bu kadar düşmeye dedim
Yaşarken hayatta doğruyu seçtim
Kimse hak yolundan şaşmaya dedim

Yanlışa kükreyip kalemi çektim

Bir rüya misali geçen yıllara
Zaman hızlı aktı dur diyemedim
Çaresiz girdiğim zorlu yollara
Vakit geçti zaman dar diyemedim

Yıllar sonra rastladın yüzüme bakıp durdun
Dalıverdin geçmişe hüzünlenip ağladın
Nasıl durdun yıllardır inan çok geç anladım
Geçti yıllar boşuna ikimizde geç kaldık

Hep gülerdi gözlerin hatırımı sorardın

Cilve ile nazlı nazlı gezinen
Bu nazlı edaya el dayanırmı
Mah yüzün üstünde tel tel süzülen
Dökülse gerdana bel dayanırmı

Nice gönüllere aşksın sevdasın

Ömrümün İlk baharında,
Sakalım yeni terli
Yüreğim volkan narında
Ne hayeller Kurardım
İstanbul'da