annem içim yanıyor, resmine her bakışta,
lakin özlemin rüzgarı ruhumu yıkadıkça.
sana uzanan ellerim hep boşlukta kalınca,
sensizlik dünyasında gittikçe eziliyorum anam.
gece, agır sinsice çöküp yerleşince,
hep kışın başlar, tutkulu denen aşklar,
havadan mı, kardan mı, sisten mi belli degil.
belkide gecelerin çok uzun olmasından,
veya aşık olunacak yüregin yoklugundan.
bense hep yalnılıkla geçirdim o kışları,
her kes gibi benimde sevmek sevilmek hakkım,
ömrünün yollarına güller dökmek isterdim.
engel diye herşeyi çıkardın hep yoluma
sevda yollarımı hep neden kapattın kader.
yaz ayımı kış ayına çeviren hep sen oldun,
bu sevdayı terk edip aniden çekip gittin,
tüm yaşananları silip, bir meçhulde kayb oldun,
bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı var derler,
gözlerimin gönlünde hatırı kalmadımı?
hani hiç tükenmeyip, yıllarca sürecekti,
yarım kalan ömrümü,ömrüne bagladım,
yıllar yılı kanayan yarayı hep dagladın.
son dilegim ALLAHIM
ömrümüğ bagladıgım ömrün çürüsün.
ne ilk kavuşmaların, ne de hasretin dinsin,
aksın o gözyaşların,ömür boyu bitmesin
yapraklar konuşuyor
kuşlar dinliyordu.
ayaklar sızlıyor
yollar inliyordu.
sesler karışıyordu agır agır
uzaklardan,
Bastıgın her yerde izin,
bulundugun her yerde nefesin.
yüregimde İZİN
Bedenimde nefesin var.
yaşıyorum.
kışları varlıgınla yaz,a,
dün seyrettim uzun uzun hep seni,
yıllar öncesi gibi.
hiç eser yoktu senin hali tavrında,
ne gözlerinde ışık, ne yüzünde mutlulukl.
ellerinde titreme, hiç bir şeyin kalmamış.
yıllar öncesi senden,
yıllar gibi geceler yine çöktü üstüme,
sensiz geçen günlerim gözlerime batarken.
güneşe hasret gibi bedenim karanlıkta.
gün geldi,güneş doğdu,ben doğmadım bir türlü.
prangalar eskidi, sürüyen ayaklarda,
bir damla gözyaşına
yazdım tüm şiirleri.
saçının bir teline,
çizdim tüm resimleri.
var olan sevdanın,
yaktıgı yüregine,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!