Ateşin yüzü Şiiri - Arap Kurt

düştüm bu dünyanın derdine düştüm
kendi ellerimle ateşi deştim
bu nasıl yangındır inan ki şaştım
külüne beleyip savurdu beni

tutmak istedikçe yaktı elimi
yüküm ağırlaştı büktü belimi
geçer dedikleri bir söz gelimi
Ateş-i narında kavurdu beni

gelip geçti yıllar baharlı kışlı
unuttum gülmeyi gözlerim yaşlı
sevdanın yolları dikenli taşlı
menzile varmadan çevirdi beni

gönlümün gözünde dünyaya yeğdim
nefsime aldanıp göklere değdim
başa çıkamadım başımı eğdim
kökümden ayırıp devirdi beni

kurtoğlu sıcaktır ateşin yüzü
baharı görmeden getirdin güzü
doğarken vermişim ölüme sözü
görünmeyen bir el evirdi beni