“Ateş Düştüğü Yeri Yakar! ”

“Ateş Düştüğü Yeri Yakar.”

Galatı meşhur oldu, bu savaş, zannımca bu garabet
Savaş değil, zulmet, işgal, top yekûn felaket.
Bütün dünya seyrediyor ve buna deniyor medeniyet.
Uyanın ey insanlık bir zahmet! Kalmadı mı merhamet (!)

Savaş, kin ve nefret tohumlarıyla olmaz
Ki, buna savaş denmez.
Sevgi için olmalı; ama bu zor olanıdır
Herkesin yaptığı şey kolaydır.

Her insan elini koymalı vicdanına
Kapalı kapılar ardında değil
Ardına kadar açık
Kapıların olduğu yerde
Yapılmalı planlar.

Gelecek kanla,
Madde ve şöhretle değil
Sevgiyle muhabbetle şekillenmeli
Savunmasız, silahsız bedenlerle değil
Kalplerle olmalı yaptığınız savaş

Sevgi çiçek açmalı kalplerde
Muhabbet sokakları olmalı
Dil, din, ırk hiçbir kavram
Bu vahşeti açıklayamaz

Gazze bir masal değil, yaşanan acı bir gerçek.
Gerçekler için yazılan senaryolar daha da gerçek (!)
Bir film senaryosu gibi anlatılıyor yaşananlar.
Oyuncular yerli yerinde.
İzleyici tüm dünya
Kör, sağır, dilsiz dünya
Mangalda kül bırakmayanlar,
Buyurun gerçekleri yazın.
Gerçek başka, senaryo başka
Oyuncular habersiz, ölenler gerçek
Ateş düştüğü yeri yakar|
Yaksa keşke, tüm vicdanları,
Yaksa keşke, tüm vicdanları,

İbret almalı insanlık,
İnsafsızlık ibadet olmamalı.
Bu bir imtihan, imtiyaz değil
Fark etmeli, ettirmeli

Gazze hariç tüm dünya
“Yaş otuz beş, yolun yarısı eder.”
Gazze’de yaş belli değil
Ölen çocuk, bebek, genç, kadın, ihtiyar

Seyirci olmayalım,
Bu, benim, senin, onun değil,
Herkesin derdi olmalı.
Hayat bir oyunsa;
Başkahraman sen olmalısın.
Çünkü “Sen” herkessin.
Gazze için çırpınan bir kalpsin.

Gazze bir vicdan muhasebesidir
Vicdanın sız ekini aldığı yerdir.

Yakar vicdanları bu ateş.
Dün yaktı, bugün yakıyor, yarın…
Yarın için bir şeyler yapacağız

Gazze anlatmakla bitmeyecek.
Ancak bu vahşet bitecek bir gün elbet.
Çünkü Gazze sevgidir.
Ve bu sevgi hiç bitmeyecektir.

Emin KEVEN