Bahçıvan
Sevgidir insanı hayatta tutan.
Kimi papatya sever
Aaaah derim, bin ah işitirim yüreğimden.
Kendimi unuttuğum bir sen varken,
Gözlerimden gözyaşı bitmiyor, bitiremedim.
İçinde derin bir yara yaşarken,
Gerçek aşkın adını “Allah” derim,
Dilim varmaz bedduaya.
Kaç ay geçti, saymadım, saymak da istemiyorum.
Çünkü ben hep o andayım.
İsmini düşünmem yetiyor, gözlerimdeki
Sen belirdiğinde
Sonu gelmeyen gözyaşımın, ıssızlığın
Tarifi yok kimsede.
Bazen unutuyorum seni
Çoğu zaman unuttuğumu zannediyorum aslında
Ansızın düşüyorsun yine hiç gitmediğin ruhumdan
Sol yanıma
Anlıyorum ki yine başa sarıyorum
Şu yalan dünya deyip dağa taşa yüklemeyi biraktım çöpleri
Bir gün onlarında ahını almayan olacağım
Sahibim bunca yıl koruduğuna şükürler ettim
Şeytana teşekkür edip uğurladım
Gelmesin birdaha geri
Nefsimi meleklere bile borçlu bırakmadım
Suretini bilmediğim sen,
Rabbimle aramda gizli...
Senin dudaklarından çıkacak olanlar,
Benden üç hece süzülür
şayet mühür olur
Kalbine sonsuz yolculuklar...
Bir aşık var düşlerimde
Yüreği Mevla'nın aşkıyla yanan
Öyle diliyle değil
Semaya açtığı ellerinde, gözyaşında gördüğüm
Gecenin ayazında kuruldu yuvamız
Sen ustaydın
Ben amele
Hiç olmazdı aramızda mesele
Bir Kedi
Bazen kendimi bir kedi gibi hissediyorum.
Afacan çocukların kuyruğuna taktığı tenekeler gibi,
İnsanların içindeki alaylar takılıyor
Bir kedinin kuyruğuna takılanlar gibi...
Yıllardır soramadım sana var mı
biri o güzel yüreğinde
Bir ben var
Gülüşünde sakladığım Senin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!